bir paradokstur aslında. fakat günümüz türkiye'sinde bir emek harcamadan emekli konumunda olan belki yüzbinlerce insan var. bu konuma bazen yolsuzluk sahte belgelerle ulaşmışlardır bazende eşinin ölmesiyle, eşi ölmüş o maaş onun hakkıdır evet oyledir işin aslında ama türk'ün zekası orda da ortaya cıkıp ölü insan üzerinden birkaç maaş alma yolunda çalışmaktadır. sırf bu yuzden birden fazla evlilik yapıp birkaç farklı kurumdan emekli maaşı alanlardır bunlar.
Asgari ücret bir ülkenin geçim standartlarında devlet ve işçi sendikaları arasında belirlenen en düşük düzeydeki maaştır. Bu maaş kişinin, ailesinin ve bakmakla yükümlü olduğu kişilerin hayatını ikame ettirmesi için verdiği bir aylık emeğin karşılığıdır. Bu kişi tüm gençliğini bu maaş ve emekliliği için çalışmak ile geçirir. ileriye dönük tek bir umudu vardır “Ömrüm yeterde acaba emekli olabilir miyim?”
Gün gelir çatar, bu kişi emekli olur. Alacağı ikramiye ile hayatı boyunca hayalini kurduğu bir araba belkide alacağı ev için 4/1 peşinat olarak bu ikramiyesini nihayetinde tüketir. “Asgari ücretten az fazla alsam yeter” gibi haklı bir düşünceye kapılan bu kişiyi devlet 1500 lira ile maaşa bağlar. Emekli olmadan önce çalıştığı işinde 2500-3000 lira arası maaş alan bu vatandaşın bu gelire bağlı düzeni bir anda tepetaklak olur. Yaşı ve emekliliği göz önünde bulundurularak çoğu işe alınmaz, çalıştırılmaz.
Bu kişinin okuttuğu bir belki de iki üniversite öğrencisi çocuğu babasının/annesinin sözde sevinçle karşılanan emeklilik hadisesi yüzünden hem okumak hemde para kazanmak zorunda kalır. Haliyle hanede huzursuzluk, geçim sıkıntısı, kaygı boy gösterir.
Emekli olmadan önce emeklilik hayali kuran, ömrümün son demlerinde belki refaha kavuşurum diyen bu kişinin ömrü boyunca ailesi için kendinden ödün verdiği hiç bir şeyi alamadan/yapamadan hayatı son bulur.
“Dünyayı güzellik ve adil düzen kurtaracak. Bir insanı sevmek, çalışanın hakkını vermek ile başlayacak her şey.”
