Çocukken mahallemize ayda iki üç defa uğrardı elma şekeri satan amca. Taa uzaklardan farkedip koşa koşa soluğu annemin yanında alırdım, para isterdim. Her defasında da para alamazdım annemden tabi o zaman dünyanın en yıkılmış çocuğu olurdum.
Şimdi neredeyse her yerde satılıyor. istediğimiz zaman elimizin altında. Ama o eski verdiği tat var mı, yok.
Küçükken çok sevdiğim ama bi türlü elmaya kadar şekeri yalayamadığım çubuklu bi yiyecekti. Şimdi bi yerde bulsam koşarak alırım.
Çok konuştular yok zararlı yok çürük elmadan yapılıyo yok kirli. E düzeltseydiniz.
küçükken biz fakirdik hiç yiyememiştim, sonra büyüdüm param oldu bu sefer de hem hiç canım istemedi hem de hiç denk gelmedim, gene yiyemedim.
kursağımda kalan bir hevestir.
