gerçek ve gerçeğe nefes aldırmak üzere kurulmuş hayal olmak üzere iki penceresi bulunan enfes bir hikaye.
kitaplardan beslenerek hayatın gizemini çözmeye çalışan küçük bir çocuk ofelia'nın (kendince) yeraltına inerek olmayan varlıklarla olana arkadaşlığı ve serüveni hikayenin hayal kısmı. her ne kadar hayal gibi dursa da aslında bütün varlıklar, olan olaylar hikayenin öteki yüzünün -gerçeğin- aynası. kendi kapısından girip kendi dünyasında karşılaştığı yiyeceklerden mahrum bırakılan ofelia, o dönem ispanya'sında açlık ve sefaletten ölüme sürüklenen sayısız çocuğun çığlığı.
bir de vidal var. filmin başlarında, tek suçları ormana girip tavşan avlamak olan baba ve oğlununu, olmayan bir şüpheye dayanarak vahşice katleden sefil vidal. savaş yıllarında hüküm süren faşist düzenin bulunmaz bir temsili yüzbaşı. masumların kanından beslenen sefil sürüngen. erkek çocuk bekleyerek başta karısı olmak üzere tüm kadınları aşağılayan gerçek bir erkek. tüm gerçeklere göz kapayıp kendi bildiği yanlış doğrularla yaşayarak yeraltı canavarı kör'ün de adeta bir yansıması.
uzun zamandır izlediğim en etkili filmlerden birtanesi. el espinazo del diablo 'nun leziz kıvamında.
öyle akıcı bir film. masal gerçek arasında, hayallerin acıttığı bir tarzda. masalların kanla boyandığı, bazı zamanları gözlerinizi kaçırdığınız türden. tüm savaşa, tüm kötülüğe karşı ofelia' nın yarattığı kendi dünyası. çizilmiş en fantastik karakterler, görselliğinden büyük bir haz aldığım atmosferler. gerildiğiniz sahneler, eşsiz bir müzikle mest olduğunuz anlar. hiç bitmesini istemediğim bir film, bir masal.uzun mu uzun ..neye inanacağınız tamamen size bırakılmış, ofelia' nın kayıp prenses olduğuna yada tüm bunların küçük bir kızın hayalgücü, bir masal olduğuna..
korkusuz bir küçük kız, hasta ve hamile annesi, yeni evlediği sadist piskopat general, özgürlükçüler ve savaş, ona büyük şevkat gösteren asi hizmetçi, yardımsever doktor.. muazzam bir çekim ve yönetim. 1 saat 58 dakika başından ayrılamadığım, klasiklerim arasında yerini almı$ bir film.
böylesine bir anlatımdan sonra, masalın gerçek olup olmadığı tamamen size kalıyor. mutlu sonlara inananlardansanız, size harika bir mutlu son : kayıp prensesin, ülkesine kavuşması ve yüzde mükemmel bir gülümseme bırakan ofelia'nın şaşkınlığı, mutluluğu. eğer gerçeğe kendinizi kaptırmış, masala inanmıyorsanız, gözünüzdeki yaşı silmek için bir selpak alın. guillermo del toro arada bırakmak nedir öğretiyor.
bu zamanlar başka bir filmden böylesine haz alacağımı tahmin etmiyorum. korktuğum birçok sahnesi oldu yalnız. masal ve gerçek böyle etkili işlenebilirdi. $imdi izninizle ben bir daha izliyorum. guillermo del toro seni seviyorum. *
bir izlenimlik basit bir film değildir. vakit geçsin diye izleyenin sinir hücrelerini alırım. mad max fury road'da gitar çalan arnuvut biberi abimizle bu filmdeki pan aynı kişi.hep bir gereksizlik.
neyse efendim yönetmen bu filmde bir kusmuş bir kusmuş ki alın o kusmuğu yüzünüze gözünüze sürün şifa olsun.kusmuş derken kokuşmuş ve ya belirli bir konu üzerine yoğunluk olarak algılamayın.küçük bir kızın dünyası da var, boyun eğmeyen gerillalar da.hak ,hukuk,adalet hatta at,avrat ,silah bile var.
varın gidin bu filmi izleyin.
gerçekler sizi sardığında tek sığınağınız hayal gücünüzdür.
türkçe ismi "labirent" olan, meksikalı yönetmen guillermo del toro'nun senaryosunu yazıp yönettiği, 2007 yılında gösterime girmesi planlanan fantastik-gerilim türündeki film.
filmin başında "ulan bu nasıl bir film, bir saçmalık var ama" tadında bakışlarla ekrana bakarken, dakikalar geçtikçe filmin içerisinde mevcut olan iki farklı dünyanın yani gerçeklik ile fantazinin aynı çatı altında ne kadar akıcı ve güzel bir şekilde birleştiğine şahit oluyor insan.
insanın beğenilerini çerçeveleyen tek noktanın beklentiler olduğu düşünülürse filme gitmeden evvel ne ile karşılaşacağını bilmek filmden daha fazla zevk alınmasına neden olur. sadece afişindeki gerilim ve korku öğeleri taşıyor ibaresi ile "bildiğin bir korku filmi, hadi biraz korkalım" düşüncesi ile gitmek filmin başlarında hayalkırıklığına uğratsa da film kendi dünyasına izleyiciyi çektikten sonra artık bir şey yapmaya gerek kalmıyor.
filmin sonuna kadar fantastik öğelerin acaba gerçek mi sorusunu insanın aklına getirebilecek,
--spoiler--
bitişte kızın gözlerini açıp bir anda canlanması beklentisine insanı sokabilecek
--spoiler--
kadar gerçek öğelerle fantastik öğeleri harmanlayabilmişler.
filmin müzikleri ise ayrı bir güzel idi, özellikle ninni tadında söylenen ve filmin devamında arka fonda bazen duyduğumuz o müzik gerçekten de insanın derinine dokunan bir melodi.
ayrıca, ispanya iç savaşının ülke ve genel için ne anlama geldiğinden ziyade, köşede kenarda yaşayan halk için ne anlama geldiğini de insana gösteren, bilgi dağarcığımıza görmediğimiz bir köşeyi daha katan bir konusu var filmin.
sinema endüstrisindeki amerikan hegemonyasından kurtulmuş ve başarıya ulaşmış avrupa yapımı güzel filmlerden bir tanesi. en çok da filmin başındaki "hadi kalk çıkalım oğlum bu ne" düşüncesinin filmin sonunda "bu nasıl güzel bir filmdir ya" düşüncesine dönebilmesi beni heyecanlandırmış ve mest etmiştir.
final vurgusunun yeterince yapılmadığı film.
yönetmen tercihi midir yoksa bir eksiklik mi tartışmaya açık bir durum.
--spoiler--
filmin sonlarında ofelianın yüzbaşıdan kaçarken labirentin duvarlarının ofelia için ayrılması olayların ofelianın düşünden ibaret olmadığının gösteriyor.
aynı şekilde pan'ı sadece ofelianın görebilmesi de olayı ofelianın düşü olarak sanmamıza neden olmaktadır.
yönetmen sanki isteyen istediği gibi bitirsin kafasında hikayeyi gibi düşünmüş.
--spoiler--
tek kelimeyle mükemmel bir film. hele o ninni yok mu... günlerdir kulaklarımdan gitmiyor.
--spoiler--
filmin sonundaki ölüm sahnesinde ofelia gerçekten mi öldü yoksa prenses olup krallığına mı döndü hala karar vermiş değilim. filmde her iki tarafı da destekleyen olaylar var. yaşananların ofelia' nın hayal gücü olduğuna inandıran bir çok detay var;
- mercedes' in de ofelia' nın da anahtar ve bıçakla olan bağı,
- mercedes' in mektupları, ilaçları sakladığı küçük bölmenin ofelia' nın çizdiği kapılara benzerliği,
- annesinin, adamotunu ateşe attığı gün ilacını almak istemeyişi,
- babası kral olabilir ama annesinin kraliçe olduğuyla ilgili hiçbir bilgi yoktu ayrıca kardeşi hala hayattayken nasıl annesinin kucağında oluyor?
- ofelia' nın 2. görevinde duvara çizdiği kapı yok oluyor fakat sonlara doğru mercedes odaya girdiğinde duvarda tebeşirle çizilmiş kapıyı görüyoruz,
- filmin başındaki çekirgemsi yaratık kitaptaki periye dönüşüyor
...
ama tersini de düşündürüyor;
- annesinin birdenbire, doktoru bile şaşırtarak iyileşmesi,
- labirentin duvarlarının ofelia için açılması, vidal' in geri dönmek zorunda kalması,
- pan geldiğinde, ofelia yüzbaşının emriyle odada kilitliydi. çıkması söz konusu olamazdı. gerçekten de sihirli bir kapıyla mı çıktı fikrini sokuyor insanın aklına,
- annesinin kanaması olmadan önce kitabın kana bulanması
ispanyol iç savaşının arkasında bir peri masalının anlatıldığı bir başyapıt. hayal ve gerçeğin arasında metaforlarla boğuşurken bulmuyorsanız kendinizi elbette bir savaş filminin bilimkurgu halini görebilmeniz mümkün. del toro şöyle diyor: “pan’ın labirenti’nde merkezde duran fikir gaddarlık ve hayal gücünün arasındaki çatışmadır. bu, kendi adıma konuşacak olursam, başkaldırıyı destekleyen küçük bir hikayedir çünkü bana kalırsa sorumluluğa giden ilk adım başkaldırıdır”.
ayrıca müzikleriyle de masal dünyasında yaşama isteğimi arttırdı.
