her gece yalnız başıma uykuya dalmaya çalıştığımda hissettiğim duygudur. bazen uykuya dalmak için değil de seni hayal etmek için gözlerimi kapıyorum, sayın yazar...
içinde benim olmadığım, hani insanların o çok mutlu ve sevgi dolu göründüğü fotoğraflara bakarken; beni bu fotoğrafın içinde olmaktan alıkoyan ne sorusu, "işte tam da burası benim olmam gereken yer" diyemediğim ve hiçbir zaman ağız dolusu gülemediğim yüzlerce kare...
https://galeri.uludagsozluk.com/r/1966338/+
Hatırlayacağını ya da okuyacağını sanmıyorum ama eski mesajlara sildiğim halde bu aralar sürekli denk geliyorum. Başlarda kendimi eksik hissediyordum ama sadece yanlış hissediyormuşum.
ait hissedememe durumunun da beslediğini düşündüğüm duygu çeşididir. bazen sağ yanınız, bazen sol yanınız, bazen beyniniz, bazen de bedeniniz ait değildir bir şeylere! işte temel eksiklikte bu huzursuzluktadır. tamamlayıcısı ise temelde unutmak...
fazlalık duygusunun zıddı olmasına karşın eksiklik duygusu mutsuzluk getiriyorsa eğer fazlalık duygusu mutsuzluğun zıddı olan mutluluk getirmiyor her zaman.
çoğu kişinin az biraz yaşadığı bir durumdur. hiç bir zaman tamamlanamayacaksındır. her geçen gün biraz daha eksilecekmişsin gibi gelir. adeta kanının çekilmesi gibi bir şey. her şırıngada biraz daha eksik..
Hep bir treni kaçırmışlık duygusu olur ya insanda, bir yere yetişmesi lazımda, ne o yeri ne de zamanı biliyor ancak o anda bulunduğu yerin olması gereken yer olmadığını tamamen biliyor, işte o duygudur bu.
ya da baharın gelişiyle birlikte, insan havayla bir uyumsuzluk yaşar ya hani bir eksiklik duygusu, o kadar eksik olur ya hayat. Her şey doğru gibi görünür, herkes tarafından olması gerektiği gibi ama o hep eksiklik işte ve bu eksiklik kapanacak gibi durmaz ya. odur işte.
