23 sene sonra ekmek alıp tekrar evime dönmemle sonuçlanacak eylem. kürkçü dükkanı misali. ve muhtemelen elimde sadece ekmek olur. 23 yıl bana hiç bir şey katmaz.
son haber almanın üzerinden 5 yıl geçtikten sonra mahkemeye başvurup ilan verebilirsiniz. ve bu ilanı verdikten 6 ay sonrada haber alamazsanız ekmek almaya giden kişinin gaipliğine karar verilir ve kişinin nüfus kaydı silinir öldüğü varsayılır.
Bıktım usandım lan şu ekmek işinden. Apartmanda görevli olmasına rağmen her akşam taa ebesinin nikahına kadar yürüyorum. Neymiş, tava ekmeği olmayacakmış. Ekmek işte bandır gitsin amk..
günümüzde asgari maaşla geçinmek için bir ekmeğin bile hesabını yapmak gereklidir. 23 sene hiç eve gelmeden çalışırsın evine bakarsın ne için sadece ekmek almak için. bu olayı anlatan güzel bir başlık. (bkz: bakış açısı)
tam bir macera adamına yakışacak delilikten bir adım sonraki duraktır.
yaşanmıştır. alıntı, murat bardakçı nın haftalık tarih dergisi.
babasından sürekli dayak yiyen neyzen tevfik i babası bir ramazan akşamı iftarlık limon almaya gönderir.
bakkala giderken rıhtımdaki gemilere gözü takılan neyzen hayatının kararını veriri ve bir geminin ambarına saklanır.
geldiği yerin mısır olduğunu çok sonra öğrenecektir.
beş yıl sonra neyzen yine bir ramazan akşamı elinde limonlarla babasının kapısını çalmıştır.
