eflani

karabük ilimizin bir ilçesidir. ilçede mermer ocakları vardır, çıkartılan mermerlerin büyük bir bölümü ihraç edilmektedir.

ilçedir ama köy gibi bir yerdir. 3700 nüfusu vardır. bu nüfusun çoğu da köylerdedir. halkın çok azının ilçe merkezinde yaşamasına rağmen merkezde 24 tane kahvehane vardır. erkekler iş yapmaz, bu kahvede otururlar. yolları yoktur. 29 nisanda kar yağdığını görüp şaşırırsınız. adını "eflan baba" denilen birinden almıştır. halka göre bu kişi önemli bir zattır. ama danişmendname'de (veya battalname'de) "eflan" adında bir hıristiyandan bahsedilir. halkı dışarıya pek açık değildir. kapalı bir toplum yapısı vardır. sokaklarında köpekler sürü şeklinde cirit atar ve insanlara o kadar alışmışlardır ki sürekli peşinizdedirler. insanlar da onlara ekmek atıp alıştırırlar. Plato üzerine kurulmuştur. candaroğulları zamanından kalma bir yerleşim yeridir; ama hiç gelişememiştir. yörede birçok yerde define olduğu söylentisi vardır. hatta bazı kişilerin bu defineler sayesinde zengin olduğu söylenir.

memur olan babam sayesinde ilkokul un iki yılını okuduğum, memur ve eşraf çocuklarıyla harika oyunlar oynadığımız, şiddetli kışlarında kızak yarışları, tozlu yazlarında bisiklet yarışları yaptığımız, ilk aşklarımızı yaşadığımız, etrafında bol derelerde tatlı su balığı avladığımız, harman yerlerdnde döven e bindiğimiz, üzerinde çamların bulunduğu tokar tepesinde çok güzel mesire yeri olan, köy azmanı azgelişmiş şirin mi şirin ilçe.

cumhuriyetten önce kastamonu'ya, 1923-1995 arası zonguldak'a bağlı olan ilçe. karabük'ün ilçeleri arasında nüfus bakımından sondan 2.dir ve içinden karabük-kastamonu-sinop yolu geçer.

zehirli kenelerin başkenti.

Türkiyede en çok ölümlerin başında geliyor. nüfusuna orantı kurarsan uzun açık ara birinci sırada....

Kimliğimde yazan ama hiç gitmediğim yer.

fırsat olsa da gitsem. gerçi geleli çok olmadı ama genede özleniyor.
memleket ecdat toprakları.