on parmağında on marifet öğretmenlerdir. okulun tüm işlerini yaparlar. her konuda bilgileri vardır. iyileri; çok okuyan ve sürekli gelişim içinde olanlarıdır. genellikle çok sevimli ve sıcaktırlar.
bayan olanları ayrı bir asildir.
Lisedeyken bi edebiyat hocam vardı. Deyim yerindeyse burnumdan getirirdi. Millet matematik dersi için keşke hiç gelmese derdi ben edebiyat için. Saçma sapan ödevler verirdi, sıkıntı şurada bir tek benim yapmamı isterdi ödevleri.
Ders çalışmayı sevmeyen biriydim, kendimi zorlamaktan nefret ederim, hâlâ da aynı. öyle bir takmıştı ki kendi dersinde diğer notlarımı da sorardı. Bi defasında fizik dersindeyiz beni sınıftan aldı.
Tüm sınıf adamın bana olan nefretini biliyor, " aha sana sıra taşıtacak" deyip deli gülüyorlar. ben de sıra taşıtacak zannetmiştim aksjsjhd.
Lise son sınıfın dersine götürdü beni, onların yapamadığı bir soruyu yapmamı istedi. Lise birdeydim daha ama eksiksiz yaptım. Beni küçümseyen birine de haddini bildirmeyi pas geçmedim, akshsj allam değişmeyen özelliğim resmen. Ölsem bile bırakamam, ruhumla isyan etmeye devam ederim.
Hocayla birlikte çıktık sınıftan, bana: " senin kendi potansiyelini görmen lazım, kendine yazık etmemen için bu kadar zorluyorum. " demişti.
Gene de haklı gelmemişti, eziyetlerini bir türlü haklı görememiştim.
Ne zaman ki çok iyi bir üniversiteyi ve bölümü kazandım o zaman dank etti. Bazıları iteklenmeye ihtiyaç duyar, bazıları övülmeye. ÇevrenizdeKi insanları takdir edin, eleştirin, farkındalık yaratmaya çalışın.
Bunun kimseye zararı olmaz arkadaşlar. Biri sizden iyiyse ondan nefret etmeyin, nefretin hiçbir getirisi yok.
bir kere edebiyatı seven insan; diğer insanları kullanmaz. Kimseyi ezik görmez. Edebiyatı seven insan; insan olur. bunun için edebiyat öğretmeni olması gerekmez. 4 yıllık üniversiteyi bitirip, kpss den yüksek alarak o makama gelmiş bir insan, bunu sadece bir iş olarak görürse öyle davranabilir. çünkü edebiyat sanattır, hayattır.
sevilesi alıp karşına sabahlara kadar muhabbet etme isteği uyandıran çok şey bilen,okuyan ve okuduğunu çevresindekilere aktarabilen geçmişe özlem duymama neden olan hocama verilen resmi bir isim.
muhtemelen öğretmenine/hocasına göre değişir. maalesef benim öğretmenlerimin hepsi corttu tam anlamıyla.
okulunu okumuşlardı ama anlatma bakımından sıfırlardı. keşke kariyerlerine öğretmenlikten başka bir meslek yaparak devam etselerdi.
iyileride vardır elbet.
edebiyata dair hatırladığım başlık olarak tanzimat dönemi, divan edebiyatı, serveti funun, 5 hececiler, maviciler, hisarcılar var. sadece başlık olarak ama.
yazar olarak ise cenap şehabettin i hatırlıyorum. eser olarak elhan-ı şita yı.
iyi yine hatırlıyormuşum baya.
daha fazla hakim olmak isterdim de fırsat vermediler.
branş öğretmenleri içerisinde en bahtsız olanlarından biridir. yazı yazmak, program hazırlamak, konuşma yapmak, belirli gün ve haftaları organize etmek, saçma müfredatı uygulamaya çalışmak, insanlardaki edebiyatla ilgili önyargıları ortadan kaldırmak, (edebiyat denilince sadece aruz veznini hatırlayanlarla mücadeleden bahsediyoruz) yayınlara herkesten çok daha fazla bütçe ayırmak, ders yükünün daha fazla olması... *
