wright'ın baştaki piyanosu ve gilmour'la beraber şarkıya girişleri efsane olan pink floyd şarkısı. yaklaşık 24 dakika süren bir şarkıdır. günümüzde bırakın 24'ü, beş dakikayı geçen şarkılar bile yapmıyorlar. neyse konudan sapmayalım, dünyanın en harika şeylerinden birisidir bu şarkı.
echoes şarkısını pink floyd 1972 yılında pompei de ki konserinde seyirci olmadan söylemiştir. ithaf ettiği kişi pompei faciasına ithafen tanrının kendisidir.
sonunda kadar dinlediğim ve sıkmayan aksine her saniyesinde duygu patlaması yaşatan enfes şarkı. 30 dakikalık şarkı yapmışlar ama boş yapmamışlar. bu başarı 70 lerin müzik akımının sağlam altyapısından kaynaklanıyor sanırım. 70 lerin guruplarının şarkılarına bakarsanız birbirlerinden tamamen farklı, çok sağlam soundlarla yapılmış şarkılar görürsünüz.
Ben bu şarkıyı anlatmaya bişey bulamiyorum şarkı içindeki geçişlerle uzaya çıkıyorsun galaksileri geziyosun geri gelip düşüncelere daliyorsun bu şarkıyı yıllardır dinliyorum ama bu şarkının nasıl yazıldığını nasıl bir grubun böyle bi başyapıt ortaya koyabildigini anlayamiyorum umarim ölmeden once david gilmour la yada roger waters la görüşüp bu şarkıyı ve daha yuzlerce sorumu sorabilirim her ne kadar mumkun gozukmesede.
Dış ortamdan soyutlanarak dinlenmesi gereken Pink Floyd eseri. Ona erişebilecek seviyede korkunç bir ruh haliyle dinlemek belki de en iyi ölüm biçimidir.
pink floyd zamanının şişirilmiş balonudur diyenlere ithaf ettiğim şarkı. şarkı da diyemiyorum, olağanüstü bi şey. floydizm'in ilahisi. bunu dinlerken kendinden geçmeyen müzik zevkinden şüphe etsin.
dünyada, müzikle ve onla ilgili yapılan tüm zımbırtıların gelmiş geçmiş en başarılı olanıdır. insanı okyanusun berrak sularından, güneşli gökyüzülerinden, uzayın herhangi bir karadeliğine veya boşluğuna bırakabilen tek şarkıdır. sessiz sakin bir göl kenarında başlar şarkı, ardından yavaşça sizi okyanusun üzerindeki güneş pırıltılarına bırakır. vaktin nasıl aktığını anlamadan, birden uzayın sonsuz boşluğunda, bir yıldızın etrafında ya da bir gezegenin yörüngesinde bulursunuz kendinizi. en sonunda ise yumuşak bir inişle tekrar kendi cehenneminize bırakır sizi. echoes, 23 dakikalık bir kaçıştır. 23 dakikalık bir lütuftur. en iyi ikincisi için ise (bkz: orion)
bu şarkı bir testtir.
kaliteli müzikten anlayıp anlamadığınızın en kısa yoludur.
müzik ruhun gıdasıysa bu şarkı ana yemektir. bursa'nın iskenderi, adana'nın kebabı, konya'nın etli ekmeğidir. siz eğer echoes'ten bir lokma alıp mutlu olmuyorsanız, şarkının tınısını midenizde hissetmiyorsanız çok üzgünüm...
kalite değil sizin aradığınız, popülarite.
lütfen tavuk döner yemeye devam edin.
live in gdansk versyonu dinlendiğinde insanı kendinden geçiren şarkıdır. aynı versyonda şarkının girişinde çalınan gitar solosu gilmour'a bir kez daha hayran ettirir.
iyi bir oyundu bu ya. Uzayda meteorları falan vuruyordun, patlatıyordun.. Kara delik geliyordu arada.. Bol atraksiyonlu, süper sarıcı bir oyundu. Tavsiye edilir.
