+ oğlum gel buraya bak bak (mutfaktaki eti gösterir)
- efendim baba?
+ bak bu eti karşıdaki kasaptan aldık, kötü et vermiş bize pezevenk. bak yarım saattir pişiyor hala çiğ...
- ee?
+ şimdi al bu pişmiş eti götür adama göster kendini de tanıt. de ki "babam sizin hamunuza koyacakmış" de.
- ya baba ne gerek var. bir daha almayız olur biter, adama tafra mı yapıyoruz?
+ çok konuşma git gel iki dakika!
- hamuna koim onun.
aslina bakarsak ebeveynlerin yapilmasini istedikleri güzel ya da cirkin,kolay ya da zor
hersey cocuklarina cok zor gelir.dolayisiyla büyüklerin istedigi hersey onlarin buyurduklari zor isler kategorisine girer.kimi zaman *cocugum al su parayi da git cok istedigin zimbirtiyi(neyse iste)al* dediginde bile sartlanmis beyinler bunu hemen zor isler listesine koyup *yapamam,alamam,istemiyorum banane* gibi otomatik yanitlar verdirtir.ama bazi görevler vardir ki kimse bunlarin alelade yapilabilecek kolay türden isler oldugunu idda edemez.örnek:yikanip ütülenmis tülün,perdenin vs kornise takilmasi.
kardeşine göz kulak ol. kardeş kardeş değilki, geleceğin seri katili, nasıl zaptedersin el kadar halinle o canavarı, yapma dersin yapar, zıplama dersin zıplar, bağırma dersin götünü yırtar, en sonunda üstüne saldırır bulduğu yerden ısırır.
ebeveyn: ingiliz anahtarini getir.
evladin ic sesi: siktir! o hangisi? sorsam kizar. en iyisi rastgele birini getiriyim. yine kizar. anneme soruyum. yine kizar.
