her mutluluğun ardında illaki bir mutsuzluk, bir arabesk hava arama çabasını anlayamıyorum. hiçkimse her zaman mutlu olmaz, eyvallah. ancak her mutlu insan için "bakma sen içi kan ağlıyor" tavırlarını çekememezlik olarak görüyorum, kimse kusura bakmasın.
içeride yaşadığı mutsuzluğun, çaresizliğin haddi hesabı yoktur. Ama ayaktayım güçlüyüm pozları vermek zorunda gibi hisseder çünkü kendini. Daha da dibe çökmekten korkar çünkü kimse onu dusunmeyecektir bunu adı gibi bilir başının çaresine bakar.
kimisi, toplumun kotu kabul ettigi kisi olur basindan gecenlere direnmek icin. hayatla kavga etmek icin hayatin silahiyla karsilik vermeyi secer. bu cesaret gerektirir. o kisiyi guclu kilar.
kimisi de inadina toplumun iyi kabul ettigi kisi olur. nolursa olsun, hayatla hayat gibi olmamayi secerek kavga eder. bu cok zordur cunku hayatla, hayata gozlerini acmis bi bebegi kalbini gard gibi kusanarak kavga eder. bu onu guclu kilar.
yani mutlu gorunsun, mutsuz gorunsun. bi mutlu oluyoruz bi mutsuz ve sirf tam mutluluga alismisken, o kotu anin gelisiyle yasadigimiz hayal kirikligini yasammak icin kendimize aci cekmek icin izin veriyoruz.
demem o ki, her hikaye boyle. acinin ne kadar derin oldugu degil bazen acinin ne kadar derin hissedildigi derdin ne kadar buyuk goruldugu onemli.
mutlu ne kadar mutlu?
mutlu çok mutlu değil. mutlu olsa da çok mutlu olmayacak dışarıdan hep mutlu gözükecek aynanın karşısında bitik. hepimiz mutluyuz ama az mutlu. mutluluk işte yaşarken yaşamayı öldüğünde ölümü sevmek gibi.
geçen gün çok samimi olmadığım bi abimin söylediğidir. çok kuul görünüyormuşum, çok mutluymuşum, kafasına hiçbir şeyi takmayan bir tip gibi duruyormuşum. 8-9 kişiydik ve bi tek benim saçımda ak vardı.içimden napalım amk derdimizi yansıtsak dinliyor musunuz demek geçti ya...eyvallah dedim sustum.
Mutlu olmadan Mutlu görünmeyi Nasıl beceriyorsunuz.ben mutluysam etrafımı Neşe'ye boğuyorum mutsuzsam yas bayrakları astırıyorum.bu duygu saklama olayını Nasıl yapıyoruz? Bana da öğretin.
Benim en çok düşündüğüm insan türü. Dışarıdan çok mutlu gözüken insanlara baktıkça ne derdi var gerçekten diye düşünmeden edemiyorum. Kendi melankoliye yatkınlığımdan mı yoksa öyle mutlu aile tablosu çizipte evinde çok mutsuz olan çok tanıdığımın olmasından mı tam çözemedim. Ama dışarıdan direk mutlu gözüküyorsa kesin bir sıkıntı hissediyorum.
Emin olun ki içi de dışının aksine kan ağlayan insanlardır. Eğer bir insan sürekli sızlanıp ağlıyorsa bilin ki hiç birşeyi yoktur , o tamamen ilgi odağı olma çabasıdır. Mutlu görünen insan başkalarının acımasını kendine yakıştırmaz. Oturur içinde yaşar .
böyle birini tanıyordum bir gün patladı ve dedi ki "benim de sorunlarım var, geçici evimizde odam karmakarışık, bi an önce bitse de kurtulsam ya of".
bunu söylediğinde 25 yaşında bir kadındı, tabi ben şok ben iptal. demek ki gerçekten mutluydu aq. o halde bizde mutluluklar dileriz.
hayır gerçekten mutsuz edici şeylerle karşılaştığında ne yapacak acaba.
Sosyal medya hesaplarında aşırı mutlu paylaşımlar yapanlardır.
Her günün her anın mı mutlu arkadaş?
Hiç mi sakin bir şeyler paylaşamazsın?
Bu "ben hep mutluyum" pozuna düşkünlük neden? Beyninin diğer hislerinin uyarıldığı lobun nasıl işlevliğibi yitirdi?
Bu yeni nesil bi ruhsal bozukluk olabilir. Sosyal medya bunun en önemli faktörü bence.
Mutlu olun, dert size uğramasın ama yapmacıklığı da yakıştırmayın kendinize.
