Beynin; koronadan, karantinadan, uzaktan eğitimden, yeni vaka sayısından, aile için duyulan endişeden, saatlerce, günlerce ve belki haftalara uzayacak şekilde süren beklemekten, beklemekten ve beklemekten başka bir şey yapamaması ve başka bir şey düşünememesinin bir sonucudur.
içim sıkılıyor gerçekten. Bu gün aniden 1000'ler seviyesinde yeni hasta çıkması da moral ve psikolojimi beklediğimdem çok daha kötü etkiledi. Bu durumdaki tek kişinin ben olmadığımı düşünüyorum. Sanırım aklımı biraz yormak için kitap okuyacağım. Sonrasında belki uyuyp sabah 9'daki uzaktan eğitim için uyanabilirim ama içimde herhangi bir şey yapmak için gram istek kalmadı.
Arada bana da geliyor yoğun düşünceler. Hep de bir haksızlığa uğrayınca diyorum böyle deseydim daha iyi olurdu diye. Sonra bir bakmışım sabah ezanı. Gözler traktör farı gibi açık tabi.
Genel olarak içinde bulunduğum durumdur. Yaşadığım olayları sorgulayıp tüh keşke öyle yapsaydım deseydim vs diye kafada kurarım. Saate bakarım az daha kafada kurarım. Sonra sabah pişmanlık ve kapanış.
Uyumadan önce konunun konuyu açmasıyla gerçekleşen hadise. Gün içinde aklınızın ucuna bile gelmeyecek yarak kürek şeyler tam uyumaya hazırlanırken gelir. Lanet bir şeydir.
