Her zaman söylerim insanın hayatını mahveden en büyük şeydir. Allah bin belasını versin, düşünmek kadar rezil bir şey yok. Bir çözüm bulunması gerek düşünmemek için.
Nefret ettiğim insan özelliği. OKB gibi lanet bir problemim olduğu için bir günde diğer insanların 500 katı düşünüyorum ve beynim yorgunluktan mahvoldu, kafamın üstünde hep ağırlık varmış gibi hissediyorum. Allah bin belasını versin "düşünce" denen şeyin.
var olmadan önceki son merhale. * öyle ki tüm benlik önce bu eylemle başlar, ve böylece sizi var eder. mevcudiyetinizin en büyük kanıtlarından biridir. ama var olmaya devam etmeniz için de gerekli en önemli nimettir.
Yarını hep yarını düşünmek ve yarın için şuandan vazgeçmek. Sosyal konularda,siyasi konularda,içsel konularda kafamızın içinde yarattığımız taslaklar, bazen anlatmak için bazen sadece susmak için, bazense hiç istemeyerek yaptığımız eylem.
Sinir sistemi hücreleri arasında sıkışıp kalmışlık.
Bin düşünüp bir konuşamamışlık,ya da hiç yapmaya vakit kalmamışçasına susmamışlık. izlenen kaldırım taşı da olabilir bazen bir halı figürü de, yarım kalan bir hayal ,ya da yarım kalamayacak kadar başlanamamış bir iş, dokunulmamış bir aşk, unutulmuş bir şarkı sözü.
Arkadaşlarla oynanan bir oyun , uzunca bir yazı, en güzel proje ya da kimsenin beğenmeyeceği kadar kötü bir eser.
Uzun bir yolculukta cam kenarına oturup kafayı cama yaslamaktır ve titreyen otobüsün kafanızı her seferinde cama çarptığından duymadığınız rahatsızlıktır düşünmek. . .
descartes'in 'düşünüyorum o halde varım' ifadesiyle daha da gözümüze sokulan etkinlik. descartes eğer düşünmemiz gerektiğini bu kadar vurgulamasaydı, çağdaş felsefe bu halde olmazdı. evet arkadaşlar, descartes bu sözüyle, düşünün demek istiyor(!)
