21. Yüzyılda doğuda ki dahilerin kaderidir. Yapabilenler köprüden önce son çıkışı çoktan geçmişlerdir. Toplumun uç noktalarında, metrodaki sarı çizginin ötesinde başarının %99unun çalışmak olduğunu bilmeden dehanın kırıntılarıyla yetinmek zorunda olan beyaz yakalı köleleri büyük ormanın ortasında küçük bir oduncu kulübesinde yaşamaya dahi mecbur edebilir.
Alışık olduğum durumdur. Ruhunuz yanar yanar da kavrulur, tam kül oldu sanırsınız ki bedeniniz yeni tanıştığı bir adamı oynamaya başlar taa karşınızda gözlerinin içi gülen başarı öyküsünün sonununa kadar. Sonra bir başka adam bir başka kavruluş ama aynı şeref yoksunluğu. Hepsinde de baş rol sizindir.
Çok eskiden duyduğum bi filmde olsa gerek hala unutamadığım söz. Adam diyordiki tam olarak:
Evlat düşamanınla aynı masada otur ve güzel bir akşam yemeği ye sonrada bir sigara yak ve onu sessizce öldür, eğer yemek bitmeden o seni öldürmeye çalışırsa bırak öldürsün iyilik etmiş olur sana.
Edit: yazar burada düşüncesini belirtmek istememişti ama söyleyim o zaman. Biri sana arkadaşlarının içinde sıkı bir yumruk atarsa yere düşmeyecek kadar sağlam ol ve şöyle de hırsını alamadıysan öbür tarafada vur dostum. Sonra git ve amerikan başkanına sataş.
