orjinal adı 'how to change the world'' olan eric hobsbawm'ın yazdığı kitaptır. bugün ingiltere'de çıkmış kitaptır ayrıca. yazar 21. yüzyılın sorunlarının ne saf piyasayla, ne liberal demokrasiyle çözüleceğini söylüyor. değişim sırlarının bambaşka bir düzende olduğunu ve bu bambaşka düzeni kitabında anlattığını söylüyor ayrıca.
ilginç bir kitap ismi. okumadım, okumayı düşünebilirim. peki neden burdayım? tabi ki dünyanın nasıl değişeceğine dair benim de birkaç fikrim olduğu için. *
kim demişti hani, ya da kimse demedi mi henüz, büyük şeyleri değiştirmek istiyorsan küçük şeylerden başlamalısın. bir kumsal düşün, pürüzsüz, belki de pürüzlüdür boşver. bir yerine bir kürek attığında o kumsal eskisi gibi görünür mü? ya da da su dökersin misal, yine bir kısmı çamurlu kalır. bu da o kadar basit aslında. kendini değiştirmekle başlayabilirsin işe. saçlarını kestirirsin örneğin ya da daha sakin bir insan haline gelirsin. sana verilen emeğin karşılığını verirsin ya da daha güzeli emek harcarsın bir şeyler için. hiçbiri kesmiyorsa eşşek gibi çalışır ya da yan gelip yatanları dürtersin hayatı kaçırmasınlar diye. hiç olmadı, enayi yerine konulanları uyandırırsın, ensesine tokadı vurup ekmeği alınanlara kendi ekmeklerini nasıl yapacaklarını öğretirsin. bilemediler mi, ilk ekmeği sen verirsin.
alırsın karşına, adaleti anlatırsın ve adaletsizliği; hem örnekler vererek ki yurdundan enstantenelerle örnek sıkıntısı çekmeden.
hele bir de hiç vicdan azabı duymamışsa bugüne kadar, ver elini yetim hakkı, yurdum insanı, yola giden deprem...
neyse...
böyle şeyler kitaplarda yazmaz. bunların yazmadığı kitaptır herhalde.
filozoflar hep dünyayı yorumlamışlardır, oysa önemli olan onu değiştirmektir.
karl marx ında üzerinde durduğu gibi dünyayı değiştirmek kolay bir husus değildir.
kanımca filozofların yorumlamaya kaçmalarının sebebi budur.
insan geneli değiştiremez belki her birey kendini değiştirirse dünya değişir.
aklıma bi hikaye geldi. hepiniz bilirsiniz zaten ama yine de anlatıcam.
--spoiler--
bir baba-oğul var. babası önceden oğluna sinemaya gitme sözü verir. ama haftasonunu evinde dinlenerek geçirmek istediği için bu sözünü unutur. çocuk babasına bu sözünü hatırlattğıında adam işten sıyrılmak için çocuğa bi uğraş bulur. okuduğu gazeteedeki dünya resmini küçücük parçalara ayırıp yapboz haline geitirir. bunu bitirebilirse sinemeya gidebileceklerini söyler. adam rahatlar, nasılsa bitiremez diye. çocuk 10 dk sonrs dünya resmiyle gelir. adam tabi şaşırır, "nasıl yaptın bunu bu kadar çabuk?" der. çocuk da "çok kolay oldu. dünyanın arkasında bi insan resmi vardı. onu düzelttim dünya da düzeldi" der.
--spoiler--
çıkaracağımız ders çok basit ama uygulamaya geçirebilen yok aramızda. sürekli başkalarını düzeltmeye çalışıyoruz. oysa ki herkes kendi içinde düzelmeye uğraşsa çok daha kolay olacak. başkalarını kusurlarını aramaktan vazgeçin, düzeltilmesi gereken yegane insan kendinizsiniz.
işte bunu yapabildiğimizde dünya değişir ve güzelleşir.
