asla değildir. insanı insan yapan duygularıdır, bir insanın gözünden yaş dahi akmıyorsa nasıl samimiyetine inanılır ki? önemli olan, hayatımız boyunca o masum duyguları kaybetmememiz.
değildir. duygusallığı bir durum olarak ele aldığınızda, bu durumun yönleri ağır basıyorsa sizde, siz duygusal düşünme anlamında güçlüsünüz demektir. ama işte bazen siz duygusal yönünüz güçlü olduğunuz için bu yönünüzü kullandığınızda, bu yönden güçlü olmayanlar yani duygusal yönünü kullanmayanlar tarafından zayıf damgası yiyorsunuz. yani yiyorsunuz derken takmayın sakın. onlar öyle olduğunu sanıyor. her şeyin abartısı zarar fikrini de peşinen söyleyerek esasen duygusal anlamda pek düşünemeyenlerin zayıf olduğunu düşünüyorum ben. başlı başına türk insanı duygusaldır zaten be abi.
insanız ve duygularımızı dilediğimiz şekilde yansıtmak kadar normal bir şey olamaz. sadece, kimisi çok yoğun yaşarken kimisi daha hafif yaşayabiliyor duygularını. fakat; değinmek istediğim bir nokta var ki, buna psikolojide de oldukça sık rastlanıyor, 'bir erkek duygusal olmamalı, ağlamamalı, duygusal erkek güçsüzdür', işte bu algı gerçekten yanlış. cinsiyete bağlı olarak böyle bir yanılsamanın oluşmuş olması, toplumda sıklıkla yer alması ve bu sıklığın yarattığı yanlış algı sebebiyle bazılarının duygularını baskılamaya çalışıyor olması ne yazık ki kötü bir şey. çünkü, duygularımız insan oluşumuzla bağlantılı, cinsiyetimizle değil ve her zaman var olmaya da devam edecekler.
dipnot: insan, duygularını bastırmadığı ve yansıttığı sürece ruhsal olarak kendini daha hafiflemiş ve daha huzurlu eder çünkü.
Duygular sadece ve sadece kimyasal reaksiyonlardır. Abinin ölümüne ağlaman da, sevgilinin kokusuna büyülenmen de, bir sokak köpeğinin havlamasına verdiğin tepki de kimyadır. Duygular mananın ta kendisidir. Zayıflığın veya güçlülüğün değil, yaşamın göstergesidir.
