başlamak bir yana bırakamamak gibi etkileri oluyor duman avcılarının. misal eskiden ubeyd korbey diye bir amca çıkardı televizyona, her gördüğümde üç sigara üst üste yaktırırdı bana. şimdi ise ne zaman sigarayı bırakmak geçse aklımdan, yeni çıkan yasalar geliyor aklıma, yok işyerinde sigara yasağı, yok barlarda, kahvelerde sigara yasağı falan gibi, hemen uzaklaştırıyorum bırakma düşüncesini kafamdan ve teslim olmak yok, acı çekmek yok diye bağıraraktan yakıyorum sigaraları yine. hani "adamı kanser etmek" diye bir laf var ya. ettiler harbiden.
sigara icmek zararlıdır diyen bos avrupa insanının turkiye taklitleri.
yarın obur gun sigara zararsız cıkacak, sasmayacagım. butun cocukluk boyunca, sigarayı yeren propagandalara maruz kaldıktan sonra, sigarayı sınırlı icmenin faydalı olabildigini ogrenen insan ne dusunur?
sigara asagı, sigara yukarı...
dostsuz hayat gecer mi? sigarasız bir yasam saglıga zararlıdır.
eylemlerinin en ön safına hep çocukları süren oluşum. tamam çocuk severiz de duygu sömürüsü ile birey istismarı arasında ne fark kalıyor o zaman. kederlenip bir sagara daha yakıyorum şimdi.
