“ya burası dubai, burada herkes girişimci” dediler, uçağa bindiğim gibi şirket kurdum.
şaka değil, cidden 3 günde limited şirket sahibi oldum. türkiye’de bir şey için notere 3 kere git, dubai’de şirketi zoom’dan açıyorsun.
vergi yok, gelir vergisi yok, kdv yok... biz burada mükellef olmayı vergi dairesine gitmek zannediyoruz, adamlar “banka hesabını aç, biz diğerini hallederiz” kafasında.
yalnız free zone diye bi kavram var. buradaki free zone’lar, bildiğin vergi cennetleri. ama dubai'nin içine satış yapayım dersen, o zaman lisans falan alıyorsun. yine kolay ama azıcık pahalı.
özetle: parası olan patron olur, olmayan patronun yanında çalışır. yer mekân: dubai.
evden işe işten eve yaşayanlar için farketmeyecek şehirdir.
ha ben arada formula pistinde motorla gazlarım, hafta sonraları çoluk çocuk sky diving yaparız, her 3 günde bir ferrari world e uzarız (her ne kadar abu dhabi de olsa da yakın olduğu için yine dubai haznesine ekliyorum bunu) , akşam işten gelince çöl safarisi ile stresimi atarım, yemekten sonra Burj Khalifa’ya Çıkarak Dubai’yi Kuşbakışı izlerim sonra Dubai Fountain de havuz gösterisi ile zihnimi boşaltırım, nusrette en ucuzu 5000 liraya 300 gr et yerim, palm adasını helikopterle gezerim, zaten ayda bir muhakkak Global Village e giderim, cumartesileri dünyanın en derin havuzuna dalmadan kahvaltı yapmam ha bir de habire müze gezmelerindeyim ve tüm bunları alkol almadan yaparım diyorsanız belki yaşamak için tercih edebilirsiniz.
Yaklaşık 2.5 yıl yaşadım.
Geceleri Kite Beach'de voleybol oynamak güzeldir.
Ucuz diye; al khail gate diye bir hindu Mahallesinde kalmıştım. Sokaklarda baharat kokuları vardı. Otobüsler ücretsizdir. Daha doğrusu kart kontrolünde yakalanmazsanız. swh.
