"hangimiz yapmadık ki?" eylemidir. 8-9 yaş sendromudur. her şeyini bilen annenin, zorla yaptırdığı işlerdendir. doğum günü olan bir arkadaşınıza gitmeden önce, "anneeeğğ ne alcam ben şimdi bıdıbıdıya?" gibi bir soru yönlendirilir anneye. anne umarsızca "evden bir şeyler sararız" der. işte bu laf söylendiği anda, bilin ki rezil olduğunuzun resmidir. evde kullanılmayan bir çerçeve, biblo vs. varsa, daha önce size gelen hediyelerin yırtmadan açtığınız hediye kağıtlarına sarılır. önceleri bir züccaciyeden aldığınız eşyanın cicili bicili poşetine konur. lanetler okunarak arkadaşın doğum gününe gidilir. arkadaşın, o eşyayı daha önce sizin evde görmemiş olması için dualar edilir, antlar içilir. eğer ki patavatsız arkadaş, hediyeyi açınca, yüzündeki limoni ifadeyle "sizdeki çerçevenin aynısı ihihi" derse, arkadaşlık kesilir. onunla beraber kutlanan son doğum günü olur.
zamanında ulan torpilli olsun bir de ekstradan sakız atayım içine " diyen birisi olduğum için yadırgayamadığım eylemdir. tabi 7-8 yaşlarında bir çocuk için.
en azından bir hediye ile gidilmesi açısından çok anlamlı bulduğum hadise, bunun yanı sıra doğum günü çocuğuna kendinize ait hatırası olan şeyler hediye etmeniz, verdiğiniz hediyenin kuru bir doğum günü hediyesi olması özelliğinden çıkarıp hediyeyi daha anlamlı hale getirecektir.
