doğru bildiğini savunmak değilde, bildiğin şeyin doğru olmadığını kabul etmemek sıkıntıdır.
çocukluktur aynı zamanda. marketin ortasında, elinde çamaşır suyuyla, ortalığı "banane ben alıcam bunu, bununla oynucam" diyen 5 yaşındaki çocuk davranışıdır.
Sırf bu yüzden hayatımdan çıkardığım akrabalarım oldu. Bazı Arkadaşlarımı.
Yeri geldi ailemi de karşıma aldım.
iş yerim, okulum hep böyle oldu.
Sadece kendim değil.
Başka birine karşı yapılan ve tahammül sınırını aşan haksızlığa da karşı geldim, çok kez.
Savunduğum şeyin doğru olduğuna net ve objektif biçimde emin olup, belirli bir süre sabredip bekledikten sonra, durumun veya haksızlığın düzelmeyeceğine kanaat getirdiğim an lafımı hiç esirgemedim. Hakaretten etkili sözlerim oldu bazen.
Sırf bu yüzden aile içinde efendi iken adım asiye çıktı.
Serserilik mi yaptım? Asla. Dik durmak en büyük efendiliktir aslında.
Ama doğruyu savunduğum, yeterince sabrettiğim için de hiç haksız duruma düşmedim çok şükür.
Allah doğrudan ayırmasın.
Vicdanım zarar dahi getirse doğrudan yana.
