deri, orofarinks, kolon ve vajen gibi vücut bölgelerinde sürekli bulunan bakteri ve fungusları tanımlamak için kullanılır. viruslar ve parazitler -bulunmaları asemptomatik olsa bile - doğal floraya ait değillerdir.
taşşıyıcılık ile arasında farklar vardır. taşıyıcı birey potansiyel olarak diğer bireyleri enfekte edebilme yeteneğine sahip olsa da dopal florada bu yoktur. doğal flora üyeleri normal anatomik yerleşimlerini korudukça bireyler arasında zarasızdır.
doğal floranın 3 önemli özelliği vardır;
* immünosupresif durumlarda hastalık yapabilir.
* bulundukları yerleri diğer mikroorganizmalara kapatarak doğal bağışıklıkta rol üstlenirler.
solunum yolu doğal florası: burunda staphylococcus aureus bulunur. boğazda viridans streptokoklar, neisseria türleri ve staphylococcus epidermis tarafından kullanılır. ağızda diş çürüklerinin öncüsü olan diş plağında çok yoğun olarak bulunan streptococcus mutansdiş cerrahisinde kana karışıpkalp kapaklarına tutunur. eikenella corrodens de önemli bir mikroorganizmadır.
gis doğal florası: midede çok az mikroorganizma bulunur. incebağırsakta genel olarakstreptokok, laktobasiller ve özellikle candida albicans bulunur. kalın bağırsak ise vücuttaki bakterilerin genel adresidir. dışkının % 20' si bakterilerden oluşur.
genitoüriner kanalın doğal florası: vajinada esas olarak lactobacillus bulunur. çocuk doğurma çağındaki kadınların % 15 - 20' sinin vajinasında b grubu sterptokoklar bulunur. bu organizma yeni doğanda önemli bir sepsis ve menenjit etkeni olıp bebeğin doğum kanalından geçişi esnasında bulaşır. normalde mesanedeki idrar sterildir fakat üretranın son kısmından geçerken genellikle staphlococcus epidermis bulaşır. kadın ve sünnetsiz erkeklerin üretra ağzı çevresinde asite dirençli bir organizma olan mycobacterium smegmatis bulunur.
