dost olarak kabul ettiğin insan, kişisel beklentilerini karşılamayıp sadece kendi çıkarları doğrultusunda hareket edince ortaya çıkıyor bu durum. kötü olsa da öğretici olabiliyor. tabi yaşadığınız olaylardan ders alma gibi bir huyunuz yoksa (benim gibi) tecrübe oldu diye avutamazsınız kendinizi.
Bu sene bol bol başıma gelen olaydır. Biri de bugün oldu. Bununla ilgili bir karikatür de vardır: yalnız ne yedik ama, iyi yedik ha, güzel yedik yalnız diye devam eder.
hayat boyunca akıldan çıkmayacak, acısı hiç geçmeyecek gibi hissettiren.
aradan zaman geçse bile insanlara güvenmeme sebebiniz oluyor çoğu zaman. her an tetikte oluyorsunuz birilerinden yine kazık yiyeceğim diye.
erken yaşlarda yediğim kazık. bu kazıktan sonra hayatım boyunca ağzımdan kimseye dostum kelimesi çıkmadı. yıllar önce oldu ama yarası hala kapanmadı ve hayatta samimi ilişkiler aşamasında hep bir acaba sorusu akla getirtti... hep bir boşluk hissi...
