englishman in newyork ve losing my religion cover'larını dinlediğim tarzlarını ortaya koyan grup.
losing my religion gibi bir şarkıya böyle kanunlu kemanlı cover falan, losing my religion ile eğlenip kopan ben, bu cover ile 70'lik rakı deviresim geldi.
Klasik türk ezgilerini, batı müziğiyle sentezleyen çok şahane bir grup.
Kimseye etmem şikayet ile giriş yapıp, la Isla bonita'yla devam edebilmek hem de bunu olağanüstü bir kıvraklıkla yapabilmek büyük ama çok çok büyük bir başarıdır, muazzam donanım gerektirir.
Şapka çıkarmamak mümkün değil.
Usul usul Pırasa ayıklarken, birden kendimi mutfakta deli gibi dans ederken görmeme neden olan, serotinin şeysini şahlandıran, manyak müzikler var...
Vallahi prozac gibi bişey...
Ohhhh kendime geldim beee!
Hadeeee, hoppaaaaa!!!
