gelen hastaya artislik yapmaları,
aile hekimliğinden önce muayenehane vurgunu yapmaları,
ben 6 yıl okudum üstüne bir de alan yaptım diye benlik şişirmeleri,
kendisinin fosur fosur sigara içip millete sigarayı içmemeyi önermeleri.
insan aslında doktorları değil, doktorlara muhtaç halini sevmez.
doktorlara işte aslında kendisinde hep varolan o muhtaç halin aynaları olduğu için kızgındır insanlar.
mutluluklarınıza, güçlü anlarınıza şahit olmuş insanları seversiniz, acılarınıza, zaaflarınıza şahit olanları değil.
kim sever mezarlık görevlilerini, ölü yıkayıcıları, morg görevlisini?
tabii ki hiç kimse.
aslında biz onların yapmak zorunda oldukları, yapmayı seçtikleri işlerin sonuçlarını, etkilerini, tepkilerini sevmeyiz ama sevgisizliği genelde onlara yansıtarak unuturuz, bastırırız.
hasta halimiz, muhtaç halimizi, bitkin, yorgun tükenmiş halimizide doktorlara yansıtarak bastırıyoruz anlayacağınız.
egolarini tatmin edememis olmalari, kendilerini tanri sanmalari, capkin, yavsak,serseri zibidi olmalari.
not: o tarihte bir doktordan ayrılmış kalbi kırık bir eski sevgiliydim.
çok okumanın bünyede yarattığı zarar yüzünden olabilir.
sevmeyen arkadaş gitmesin doktora bakın ne güzel aktarlar var gidin adam otu mu hamam otu mu kocakarı ilacı mı ne kullanıyorsanız kullanın gerçekten ihtiyacı olan hastalara yer açmış olursunuz.
hastaneye gelen hastaların ya da refakatçilerin bir kısmının şartlanmış olup sağlık personeline nasıl hadlerini bildirdiğini(!) akşam çevresine anlatmak istemesi.
aldıkları sanılan paranın birilerine batması, bu yaz sıcağında o çamur atan insanların yakınları için didinip ders çalışmamız vs. bunları düşünen yok tabi. nankör insanoğlu.
Bu insanların kötü anılarının daha çok akılda kalmasından kaynaklanmaktadir. Bir akrabam hasta oldu ve hastaneye götürdük. Doktorlar ve hemşirelerin hepsi çok çok yardımcı oldular. 2 tanesi hariç... Şimdi aradan 2 yil gecti. O akrabamla olayı konuştuğumda sadece o yardımcı olmayan 2 doktoru hatırlıyor ve lanet okuyor. Oysaki orada bize yardımcı olmaya çalışan en az 7-8 doktor ve bir o kadar da hemşire vardı. Onlar hatırlanmıyor maalesef...
karşısında ki kişiye en sevdiği yada değer verdiği kişilerin yada kendilerinin kötü bir haberini yada vermesi gereken bir bilgiyi çok rahat bir şekilde söyleyip pek umursamıyormuş gibi görünmeleridir.
-Karşısındakini kafadan zır cahil görmeleri.
-Konuyla ilgili bilgi sahibi olduğunuzu görünce ukalalık yapıp ezmeye çalışmaları.
-Doğrudan "sen" diye hitap etmeleri.
-Umursamaz,lakayıt olmaları.
-Hastaya ve yakınlarına hiçbir zaman yeterli vakit ayirmayip, en önemli konuları bile ayak üstü konuşmaları.
-Mesaiye geç gelip erken çıkmaları.
bazılarının burunlarının çok yukarıda olması. saygı duyuyorum uzun yıllar emek vermiş doktor olmuşsun yetmemiş üstüne uzman olmuşsun o da yetmemiş doçent sonra prof olmuşsun tamam ama bu diğer insanları köpek yerine koymanı gerektirmez. hepsi için demiyorum ama bir çoğu dünyayının kendi ekseninde döndüğünü sanıyor.
