Evet arkadaşlar yarın benim doğum günüm. An itibariyle 28 yaşına basacağım. Browni kekinden alacaktım üstüne mum dikecektim ama bitmiş. Browni bile yaş almamı istemiyor. Kader.
Kendimi Özel hissetme/birisini özel hissettirme gereksinimim yüzünden oldukça önem verdiğim günler-di.
"Bugün sana gösterilen ilgi senin hakkın, çünkü yılın en azından bir günü bile birine ait olabilmeli" diye düşünerek senelerce insanlara yapmadığım şey kalmadı. Saat tam 12'de mesaj atmalı romantiklikler, ufacık beğeni belirtisi gösterilen bir şeyi aklın bir köşesine yazıp doğum gününde özene bezene hazırlamalar, kendi ellerimle hediye yapmalar mı dersin. her şeyi kusursuzlaştırma çabası, dahil olan başka insanları bile düşünerek en kusursuz günü oluşturma isteği, yapılan planlar mı dersin.
Ne için?
Kim için, asıl?
Sonrası?
Hevesle acaba benim için neler yapılacak diye heyecanla, beklentiye bile girdiğimi anlamadan beklediğim soğuk bir Kasım günü.
Kendi kendime kaldığımı bu kadar fark ettiğim başka gün olmuyor. Üzülüyorum gerçekten. Hevesim o kadar kırıldı ki.
işin kötüsü sadece doğum günleri için değil, çoğu inceliğe dair çok kırgınım.
iyi geçen doğum günlerim var,
o günler için her şeye teşekkür ederim. Yine de o zamanlar yanımda olan kimse şimdi yakınımda bile olmadıkları için küllü hatıralar olarak geliyor aklıma.
Hep bir burukluk olmuştur zaten. Neyse. Bakalım bu sene nasıl geçecek.
dün doğum günümdü. böyle günleri pek önemsemem. benim için bir şey ifade etmez. sonuçta ben seçmedim doğum günümü. şatafatlı doğum günleri de yapmam. daha doğrusu etrafımda yapacak bir çevre yok. sürpriz doğum günü de yapmadılar. o şanslı doğanlardan değilim. sürekli bir şeylere kutlama yapıp eğlenen keyiflenen kafa dağıtan insanlardan gayrıyım. yine de facebook sayesinde bazı kişilere stephenin doğum günü diye bildirim gitmişte bir elin parmaklarını geçmeyen insanlar o sanal mecranın bildirimi sayesinde bir kaç kelam etmişler. o da olmasa kimse bilmeyecek. dediğim gibi çok önemsemem ama o doğum günü olunca dünyayı yerle yeksan eden içi boş insanların etrafında pervane olanları görünce insan iç geçirmiyor değil.
sevdiklerimize dolaylı ya da doğrudan ‘iyi ki doğdun, iyi ki varsın, iyi ki seni tanımışım’ demeye, doya doya sarılmaya bahane bir gün. güzel anılar biriktirmelik bir gün, zamanında kıymetini bilmek gerekiyor.
sonra o insanlar ya başka dünyaya göç ediyor, ya da başka hayatlara. geriye sadece güzel anıları kalıyor.
yarın itibariyle 22 yıl doldurmuş olacağım dünyada.
doğum gününün hala sıradan bir günden farkının olmadığını düşünüyorum. Sadece belli sayıda bir döngüyü tamamladığını biliyorsun burada.
Şunu da biliyorum ki seven seviyordur ve değer veren veriyordur işte ve bunun bir günü senin için hatırlamasıyla alakası yoktur.
bence böyle bir gün için diğer insanlardan beklentiye girmeye gerek yoktur lakin bunu senin için hatırlayan ve kutlayan olursa kendiliğinden bu çok güzeldir ve işte onlara bunun karşılığını vermek icap eder. hatırlamayan ama değer verdiklerin olacak. Onları da böyle bir günde hatırlamamak gerekiyor sanırım ya da o gün hatırlatmalı bunu hiç yaşamamak için.
insan öncelikle kendinin ve yaşamının kıymetli olduğunu kendi bilmeli, düşünmeli. Öncelikle ne istediğini, onu neyin mutlu edeceğinin en iyi kendisi bilir. Bundan ki en kıymetli hediyeyi o verebilir diye düşünüyorum kendisine.
yine en mühim sevgi ve önem insanın kendisine olanıdır. insanın kendisini sevmesi diğer tüm sevgilerin ön şartıdır. o yüzden ki bugün ilk ve yegane bunu söylemesi gereken benim: iyi ki doğdum!
Her doğum gününde öleceğin güne biraz daha yaklaştığını bilirsin. Bilinçaltına saklanmış bu korkuyu kutlama yaparak ötelemeye çalışırsın. Doğum gününde kalan zamanı mı kutluyorsun yoksa harcadığın zamanı mı ? Orası da meçhul.
uludağ sözlüğe teşekkür ederim kutladığı için. blog sayfama bir şeyler karaladım bugüne dair.
"Bugün de sıradan bir gün. ilk ağladığım gün..
Bugün benim doğum günüm, kaç defa hayattayken denk getireceğimi bilmediğim, belki de son kez görebileceğim bir gün..
Sizde de öyle oluyor mu bilmem ama yaş aldıkça doğum günü heyecanı da azalıyor. Bir zamanlar çetele tutardım, kimler hatırlayacak ailem dışında sevdiklerimden diye. Minimum 3 kelimeyle kutlayanlar bile sevindirirdi beni. Hiçbir zaman da parti vererek kutlamadım bugünü. Telefon dışında sevdiklerimle bir araya gelip bir tatlı muhabbet de edemedim. Sonunda sevdiğim kimse kalmadı, ama öncesinde beni seven de kalmamıştı..
Kimlerin arayacağını biliyorum bugün beni, kimlerin aramayacağını da. 3 kez kan bağışında bulunmuştum, Kızılay her doğum günümde mesaj atıyor. Bugün de atacaktır. Gerçi otomatik olduğundan bir anlam yormama gerek yok bu tarz mesajları. Hey gidi ben, yol kısalıyor galiba. Daha yeni eğlenmeye başlamıştım. Şaka tabi, uzun zaman önce eğlenmeyi bırakmıştım. Macera mı, uyumak daha iyi. Sadece istatistiğin tutulduğu bir gün, levh-i mahfûz'da hepsi yazılı. Bilemediğimizden şaşırıyoruz bazen, bazense tahmin edilebiliyor nasıl geçeceği. Ben tahmin edenlerdenim, başında sonunda ölüm olur mu bilemem tabi. Ama sıkıcı, alelade bir gün geçireceğimi biliyorum..
Yine de düşünüyorum, belki bir an olsun birilerinin aklına geliyordur bu tarih. Cesaret edemediklerinden, içlerinden tebrik ediyorlardır belki. Ben öyle yapıyorum çünkü. Yepyeni bir diyalog farklı yerlere götürebilir seni. En iyisi alışılmışın dışına çıkmamak diyorum. Bazı günler sessiz kalışlarımın, fazla uyumalarımın sebepleri var tabi..
Her şeyin yenisi iyidir derler, ama yeni bir yaşa girmek o kadar da iyi bir duygu değil. Saçlarımın büsbütün beyaz olduğu bir doğum günü görebilecek miyim? Görmesem de önemli değil. Her duyguyu dünyada bulamaz insan, her şeyi de yaşayamaz. Zenginliği hiç yaşayamadan göçüp gidenler oldukça fazladır, gerçek dostluğu tadamayanlar da. Hayatın tatlılığı bu zaten, hiçbir şeyimizin olmaması, ya da her şeyimizin olması değil. Çok kolay yön değiştirebilmesi sıra dışı kılıyor hayatı. Ben 10 saniye içinde hiç olabilirim ve kimsenin ruhu duymayabilir. Şu an bunları yazarken kaç hayat değişiyordur sizce? Sayısız..
Fiziksel anlamda büyümüştüm, artık duygusal anlamda büyümeliyim. Büyüyorum da. Ne zaman süreci tamamlayıp gerçek bir insan olabilirim bilmiyorum. Az kalmış yaşama sevinçlerimi çoğaltmalıyım. Kim ne derse desin dönüp bakmamalıyım, insanın arkasına bakması büyük bir zayıflık. 20'li yaşlarımda bakmazdım belki ama şimdi bakıyorum. Bıraktığım izlerden geri döndüm ve artık ilerleyemiyorum. Bunları aşmam lazım..
Belki böyle günlerde daha hassas oluyor insan. Fakat olmamak daha doğru. Sizi hep savunmasız anınızda vururlar bunu unutmayın. Kimse hatırlamasın sizi, ne olabilir ki? Ne kaybedersiniz yani. Bizi bu boş takıntılarımız öldürecek, bir türlü aşamadığımız..
Hep derim aslında, insan önce kendini sevmeli. Kendini seversen, kimsenin sevgisine ihtiyacın olmaz. Bir yol tutturup yürürsün, o yol yalnızca senin yolun olur. Birilerinin gözünde bir numara olmak belki çok motive edici olabilir. Sevilmek, sayılmak mutluluk kaynağı olabilir. Sessiz, gözden uzak bu etabı tamamlayabilmek de önemli. Her şey gösteriş değil, makyajsız da güzeldir, samimidir insan. Perde arkasındakilere selam olsun..
Son olarak:
Özkan (Uğur) baba doğum günün kutlu olsun, senle ortak bir noktamızın oluşu her zaman gururlandırmıştır beni.
Bugün eski tanıdıklarımın, yeni tanıştıklarımın, kısacası benle iki laf etmiş olan herkesin gününün iyi geçmesini dilerim..
Yolda yürürken durdum ben yıllar önce bugün pizza yapmıştım hediye elbisesini giyip karşılamıştım. Doğum günüydü tabi yıllar geçti asırlar kadar yıllar geçip gidiyor geriye silik anılar kalıyor. Her şeye rağmen güzel masum zamanlardı. Elbise halen durur da insanlar o kadar durmaz değişir yeniden başka gün başka zaman. Her neyse işte eskisi gibi yazamıyorum da. Mutlu olun insanlar mutlu hissedin geriye kemikleriniz bile kalmıyor evrenin gübre adayları olarak üç beş bir şey söylemek gerekirse herkes kendi hayatına gidiyor yolları ayrı olduğunu hissederseniz kimseyi yolundan etmeyin özetle güzeldi be.
Bugün sacmasapan bir yaşa girmeme sebep olan gün. Belli bir zaman sonra hiç bir önemi kalmıyor ama gariptir bir kişi hatırlasın istiyorsun sadece. Hatırlamayacak tabi ki.
