Surlar.
Sanat sokağında içilen çaylar.
Hasan paşa hanı.
Yeşil nohut.
Yıldız tilbe-kafam hafif dumanlı.
Gazi köşkü.
Son olarakta;
Selahattin eyyübi ruh ve sinir hastalıkları hastanesi, Bi de oranın lavaboları, bi de orda annemden aldığım telefonla gizli gizli yaptığım telefon konuşmaları. Bi de biri.
500 km yakınına gitmemiş insanların üzerine ahkam kesmemesi gereken şehir..
ben geçen hafta bu şehirdeydim. şehirde kimsenin kimseye direndiği falan yok. herkes huzur istiyor. herkes son 15 yılda yaşananlardan zarar görmüş, bıkmış. kimsenin dağdaki pezevenkleri desteklediği falan yok. insanların yıkıcı politikayla alakası yok. olayları çıkaran bu işten menfaat sağlayan tipler. olayları destekleyen de hariçten gazel okuyan cahiller..
şehirdeki insanlar ya çok fakir ya çok zengin. istanbul'da göremeyeceğiniz arabalara burada rastlıyorsunuz. yalnız bu arabaların plakaları hep ankara veya istanbul'dan alınmış. kimse kendi şehrinin plakasını almıyor..ayrıca bu zengin abiler kendi şehirlerine yatırım yapmaktan da imtina ediyorlar..gelir uçurumlarının korunması bazılarının işine geliyor..şehri ötekileştirmekten prim yapanlara inanan aptalların tekrar düşünmesini öneriyorum..
avutları çökmüş sıska,çiroz tipli,sırtlan bakışlı,esrarkeş,en dost görünenin bile insanı tedirgin ettiği, erkek olanların suratının belli yerlerinde bölük pörçük sakallları olan insanların öbek öbek kümelendiği şehir.
boyuna kilosuna bakmadan önüne gelene atar yapan, eşek sudan gelinceye kadar dayak yiyen sonrasında, bundan sonra sen benim ahirete kadar abemsin ha, diyen delikanlılar da yok değil yani.
