Agos Gazetesi ve yazarı Hrant Dink'in istiklal Caddesinde boylu boyunca uzanmış, altı delik ayakkabılarının bize hatırlattıkları şunlardır. Ailesinin bölünmesinden sonra Gedikli Ermeni Yetimhanesinde, iki kardeşiyle büyüyen Hrant Dink ve esi Rakel'in daha sonraları anadoludan gelen yoksul çocukların yetiştiren Tuzla Ermeni Çocuk Kampını yönetmesi tesadüf değildir. Ölümüne sevinenlerin yanında, faşizmi kınayanların sağcı-solcu, dindar-laik tüm kesimlerde üzüntüye yol açması; hikayesinin, acılarının çok bizden olmasındandır. Yırtık ayakkabı, yoksulluğun ermeni, kürt, türk ayırmadığını birkez daha göstermiştir.
O gün çıkan sabah gazetesinin o dönem yaptığı uygulamayla birinci sayfasını Yılmaz Erdoğan hazırlamış-iyi ki- ve o ayakkabının fotoğrafı az ileride yatan Dink'in cansız bedeninden daha çok dikkat çekmiştir. Öyle gıcır gıcır yeni temizlenmiş, yeni alınmış falan da değil bana hatırlattığı tek şey emeğiyle parasını kazanan bi memurun tozlu ayakkabıları tıpkı babam gibi ,emekli olana kadar çok giymiştir aynı model ayakkabı...
bu devleti soyanları, milleti boş vaadlerle kandırıp donsuz bırakanları el üstünde tutan zihniyetsizliğimizin, ayağına ayakkabı almayacak, alamayacak kadar yaşadığı toplum ve dahi aidiyetleri için mücadele eden, yaşadığı toplumun sahici ve dürüst bir parçası olan bir bireyinin yaşama hakkını elinden alacak kadar kontrolden çıktığını hatırlatmıştır.
milliyetçi görüşlere sahip bir yazar olmam nedeni ile ön yargı ile baktığımı itiraf etmem gereken bir insanın mücadelesi, dürüstlüğü ve tertemiz elleri(çalmayan, çırpmayan her el temizdir), benim gibi düşünen insanlar içinde mücadele eden tertemiz yüreği karşısında hem önyargılarım nedeni ile utandığım hem de insanlığım gereği gözlerimi dolduran bir kareye sığmış, aslında temiz bir hayatı anlatan bir fotoğraf, fotoğraftan akan zifir kadar karanlık ellerin bir millete dair hain emelleri ve o emelleri gerçekleştirmek uğruna dökmekten çekinmedikleri kan gelir aklıma.
çoğu köşe yazarı gibi para destekli patron kalemşörü olmadığını, doğru olduğuna inandığı yolda yürüyen, parasız fakat haysiyetli bir insan olduğunu kanıtlar.
yazlik yere taşinip resim yapan şahsiyetin ve onunla ayni kafadan insanlarin ulkeyi ne hale getirdigidir o ayakkabilarin bana hatirlattigi.kendini ulkenin sahibi sanan bi avuç rezil insanin ne yazik ki onu öldürücek kadar güçlü olduğudur.
Medya patronlarının yanında 'petrus' marka şarabını içerek sosyalizm ve halkçılıktan bahsedip,köşesinde en iyi marka 'donu,şarabı,saati' konu etmek yerine belli bir ücrete tabii çalışıp yaranmaya çalışmadan insan gibi sabah işe gidip akşam eve gelen ve yazdığı yazılar için aldığı paralarla evini geçindirmeye çalışan dürüst bir adam olduğu gerçeğidir.
