para insanı ne kadar kirletebilir? ne kadar rezil edebilir? boş kibirler kötü kalpler, allah'ın acı vererek onurlandırdığı eşsiz ruhları ancak böyle yaralayabilir. hasta bir insana, derdini anlatmak isterken dilenci muamelesi yapmak, nasıl bir utançtır. utanırlar mı acaba bu üzüntüye neden olanlar. yoksa bir cami yapmak bir kalp kırmayı affettiriyor mu gerçekten?
Kansere yenilmiş bir kardeşimizdir. Erdoğan Bayraktar ile yaşadığı ben dilenci değilim diyaloğu ile hatırlayacağımız, insanlığın gerçekten bitmiş olduğunu göstermiş kardeşimizdir.
Ne zaman haberi izlesem gözlerim dolar, kanım çekilir. Ben insanım demeye utanırım. Yardımcı olmak yerine para verilip yollanmış ancak gerçek isteği tedavi olan kardeşimizin bu dünyadan göçüp gittiğidir.
Bütün gün koşuşturup durdunuz ve kendinize hiç zaman ayıramadınız. O kadar yoğundunuz ki bugünün anlam ve önemini hatırlayamadınız, haberlere veya sosyal medyaya da bakamadınız. aklınıza annenizi aramakta gelmedi haliyle.
Demin haberlere bakayım diye telefonu elime alınca bugünün 8 mart olduğunu gördüm. Ve aksilik ya karşıma çıkan ilk görsel bende çok derin yaralar bırakmış, hıçkırıklar eşliğinde ağzından dökülen o onurlu cümlelerini aklıma kazıdığım sevgili dilek geldi.
Kimse onun kadar bahtsız değildi. Yaşamayı isteyen, mücadele dolu ışıl ışıl gözleriyle hepimizden yardım istedi. Duyarsızdık, önyargılı, kötü. hepimizin gözleri önünde bir kez değil belkide binlerce kez öldü o. Bizse sadece izledik.
Annemi aramak gelmiyor içimden veya başka bir kadın yakınımı... ararsam bile samimi ve huzurlu olacağımı sanmıyorum, o yüzden sadece senin kadınlar gününü kutluyorum dilek. Ne olur bizi affet ve ne olur yattığın yerde rahat uyu.
