Hayalini kurduğun, istediğin bir şey için haftalarca kafa yorup plan yapmak ve sonucunda aldığın karşılık.
işte o an insan diyor ki, şu hayatta kafa yormaya değecek ne bir şey ne bir durum ne de bir an yok. Öylece geber gitsin.
Uğrunda çabaladığınız, emek verdiğiniz hatta yerine göre büyük fedakârlıklar gösterdiğiniz bir konuda aslında sadece akıntıya karşı kürek çektiğinizi öğrendiğinizde yaşadığınız andır. Sonrasında kendinizi avutmak için zihniniz size oyunlar oynar. Olsun en azından denedim gördüm olmuyormuş dersiniz. Ama kaçınılmaz son gerçeklerle yüzleşirsiniz. Harcadınız zamanın faturası hayatınızdan kesilmiştir artık.
Bana çok oluyor bak bu. Tabii geçenlerde sevdiğim bi arkadaşım da benim için demiş belli etti. Ama ben de fark edip boşa çıkarmadım. Ay neyse işte böyle o anın sonuna doğru "artık ..... olmıcam" diye cümleler kurarsın hatta -iyi bilirim-
Kalkar o kadar yol gidersin yüzüne bakmaz, davranışlarına alınmışsındır uyarırsın bi tarafına takmaz, cana yakın davranırsın iyice triplere girer, onca iğrenç davranışı için ayıp olmasın diye ses çıkarmazsın ama en ufak bi köyü huyun için öffff demediğini bırakmaz ve artık bi noktada sen kimsin ya? Sana mı kaldım lan? Der moon walk yaparak uzaklaşırsın.
Edit: 3 ay geçmiş üstünden de kim napmış bana bu kadar ya?
bir kişi sizi sevsin diye çabalarsınız elinizden gelen her şeyi yaparsınız ve en sonunda sevilmediğinizi, sevilmeyeceğinizi anladığını o an..
(bkz: değmezmiş boşuna uğraşmışım)
