değersizleşmenin hızlanması

son bir kaç yıldır özellikle dikkatimi çekmeye başlayan olay.her alanda hızlı bir değersizleşme seziyorum sanki.artık hiç bir şeyin kıymeti yok gibi geliyor. maddi ve manevi her şeyde bunu görebilmek mümkün. bundan 15 sene önce aldığımız ateriler bile bizim gözümüzde ne kadar kıymetli ve değerliydi bir düşünsenize. şimdi aldığımız yeni bir telefondan eve gelene kadar sıkılabiliyoruz. bundan on beş 20 sene önce çıkan bir şarkıyı şuan dinlerken aynı zevki alırken yeni çıkan şarkılar en fazla bir sene içinde yok olup gidiyor. bayram günlerini hatırlayın eskiden öyle bir heyecanı bir değeri vardı ki sanki gerçekten özeldi. şimdi ise kaçıp bir yerlerde başımızı dinlemek için bir fırsat sadece. en yakınlarımız bile bize değersizleşti anne babamız bile diğer odadayken bize uzaklar bizde onlara uzağız. belki bu dediklerim bazıları için geçerli değildir ama ne bileyim bunları bile bile yaşamak derin derin düşündürüyor.