Günümüz veya yakın tarih icin konusursak imkansiza yakindir. cunku devlet, kişilerin birbirleriyle olan etkileşimlerini sürekli hale getiren ve emeğin doğru yerlere dağıtılıp verimin maksimize edilmesini saglayan iş bölümünü sağlayan gizli eldir. insan, tek basina hem icecegi suyu, hem yiyecegi ekmegi hem de gotune giyecegi donu uretebilecek bir potansiyelde degil. Cünkü zamanı ve iş potansiyeli kısıtlı. bu da iş bölümünü zorunlu hale getirir. ilkel düzenlerde devletin karsiligi kabileler, kervanlar ve tarım toplulukları gibi küçük çaplı ama o zamana göre son derece over olan organizasyonlardır. Bu organizasyonlar, insanları -yaşamak- gibi bir ortak paydada birlestirir ve bunyesinde 12 kisi varsa 2 si yonetir, 10 u uretir ve urettiklerini pazarlar. Bende 10 kilo bugday var sana 3 kilosunu veriyim sen de bana 1 kilo yün ver gibi. Yani bugday ureten adam onda uzmanlasir ve sadece bugday uretir, onu takas-para gibi yontemlerle pazarlayip diger ihtiyaclarini karsilar. aynı zamanda bu mantık, sınıf ayrımını da ortaya cikartir. cunku belli bir grubu bir araya toplayıp bir amac dogrultusunda birleştirmek, ciddi bir yöneticilik vasfı ister ve bu vasfa sahip kişiler üst kesime yerleşir.
Daha yazsam kitap yazılır çünkü çok uzun konular, ama insan, temel-lüks ihtiyaclarini karsilamak icin bir is bolumune ve bu is bolumunu saglayacak yetenekli ellere her daim muhtaçtır. Bu devlet olmaz kabile olur, kabile olmaz küçük gruplar olur. insanlık eğer yaşayabilirse belki 3000 sene sonra o zamanın dinamikleri dogrultusunda bambaşka bir devlet anlayisi olabilir.
bu güne kadar kurulan her imparatorluk her devlet sonsuz olacağını düşünmüş. ( sümerler, doğu ve batı roma imparatorluğu, osmanlı) sonuçta yıkılmış. ama liberallerden marksistlere kimse devletin büyüsünden kendini kurtaramamıştır. bunlara göre devlet bir koruyucudur. marksistler '' geçici devlet'' fikrini ortaya atsalarda bunun diğer devletlerden bir farkı yoktur. bunu sscb de gördük. işçi sınıfı olarak devleti yönetenler kaçınılmaz olarak işçi sınıfını ezmek zorunda kaldı.
anarşizmin eksikleri yok mu? tabi ki var. anarşizm diğer ideolojilerden farklı olarak bir determinizm ve toplum mühendisliği düşüncesiyle kurulmadı. yarını önceden bilemeyiz. yeni durumlar yeni çözümler yaratır.
devlet bir sistem için insanların gerek beceri, gerek kafa yapısı olarak misli misli yol kat etmesi gerek.
öncelikle devletin sana sunduğu bir takım sağlık, eğitim gibi hizmetler vardır.
insan ya kendi kendine yetebilmeli veyahut en basitinden şehir şehir veya semt semt kendince bu hizmetleri karşılayabilecek sistemler kurabilmeli. ancak burada da devletsiz bir toplum derken şehir devletleri yaratmış oluruz.
öte yandan yine insanlar bazı konuları aşabilmeli ki, eli sopalı caydırıcı bir mekanizma olmadığı zaman dünyaya anarşi hakim olmasın.
şimdi anarşi gerek diyecekler olacaktır.
siz devletsiz bir toplumda bile değil, direkt medeniyetsiz mağaranızda yaşayın.
devletsiz değil ama devletin küçüldüğü, özel girişimin, yatırımların arttığı, vergilerin azaldığı, paranın sürekli devlete değil de piyasaya aktığı liberal bir sistem,en iyi sistem olacaktır.
devletsiz bir toplum denildiğinde ortalama bir insanın aklına hemen herkesin birbirini öldürdüğü gasp ettiği kaotik bir toplum gelir. ama insanlık tarihine baktığınızda böyle olmadığını görürsünüz. tarihinin büyük bir kısmını devletsiz olarak yaşayan insanlık avcı toplayıcıyı olduğu günlerde bile organize olmayı başarmıştır.
ortalama insan devletsiz bir yaşam olacağını düşünemez. bunun nedeni yüzlerce yıldır tek taraflı propaganda ile gerek devletlerin gerek ulusların gerek filozofların aristo' dan hegel' e devleti yüceltmeleri, devletsiz bir yaşamın herkesin herkesle savaşı olacağını beynimize empoze etmelerindendir. bu yüzden ortalama bir insan devletsiz yaşamayı hayal bile edemez.
peki bir devlet aygıtı altında yaşayanlar daha mı güvendeler? savaşlara sebep olanlar insanlar mı devletler mi? iki büyük dünya savaşını çıkaranlarla hiroşima ve nagazaki' ye atom bombası atanlar devletletleri yönetenler değil mi?
birinci dünya savaşı'nda aşağı yukarı 19 milyon, ikinci dünya savaşı' nda 65 milyon kişi öldü. çünkü devlet bir savaş aygıtıdır işgal ve baskı üzerine kurulur. insanlar modernleştikce daha çok savaş çıkartıp daha çok kan dökmüştür.
bugün ülkemizin savunma silahlarına milyonlarca dolar yatırmasını isteyen kaç birey vardır?
bir devletin hükümdarlığı adı altında DOĞUP BÜYÜYEN birinin devletsiz bir yaşam olmayacağını düşünmesi doğaldır. çünkü başka bir yaşam biçimi tanımamıştır.
devleti yönetenleri değiştirebilirsiniz ama değişen bir şey olmaz çünkü einstein' ın dediği gibi '' hep aynı şeyleri yapıp farklı bir sonuç beklemek aptallıktır''
o zaman şöyle diyebiliriz, devletin varlığı savaşları önlemez, aksine onu kışkırtır. barış ancak devletlerin ortadan kalkmasıyla sağlanabilir. asıl zor olan devletli bir toplumda yaşayıp ondan barış ve istikrar beklemektir.
insanlık bir gün sınırsız, devletsiz, sömürüsüz her anlamda eşit ve özgür bir topluma ulaşacaktır.
anarko kapitalistlerin iddiasına göre olabilirmiş.
güvenliği özel güvenlik şirketlerinin sağladığı, eğitimin, sağlığın, denetimlerin özel sektöre bırakıldığı devletsiz bir sistem düşünün..minarşizmin en uç noktasıdır bu görüş.
bu sistemde denetimler devlet olmadığı için sigorta şirketlerine yaptırılır. örneğin maden konusuna gelelim.. madenleri devlet yerine sigorta şirketleri denetlerse ne olur ?
sigorta şirketi kar odaklı çalışır.. madenleri sigortalayan bir sigorta şirketi, olası bir maden kazasında minimum maliyetle karşı karşıya kalmak için sigortaladığı maden şirketinin yaşam odası, güvenlik şartları gibi konularda tüm şartları sağlamasını, aksi halde sigorta yapmayacağını öne sürebilir.eğer maden sahipleri, tüm çalışma koşullarını standartlara göre düzenlemezse, olası bir göçükte sigorta şirketi milyonlarca lira zarara uğrayabilir. bu da karını ve kamuoyundaki imajını zedeleyecektir.
bu durumda sigorta şirketi, madeni düzenli olarak denetleyecek, sigortaladığı şirketin sorumluluklarıın yerine getiri getirmediğini kontrol edecektir.
bana kalırsa devletin denetim mekanizmasından daha iyi çalışır bu. çünkü devlet karı düşünmüyor. üstelik devletin kutsiyeti sebebiyle hataları görmezden geliniyor.
tabii anarko kapitalizm tepeden inme savunulacak bir sistem değil bana kalırsa.
olması gerekirdi.
baştan beri devlet diye bir sistem olmasaydı ve insanlar yönetilme hastalığına tutulmasaydı hayat daha çekilir olurdu. herkesin uyması gereken kurallar olup, hayatın müşterekliği kabul edilse mükemmel bir dünyada yaşanırdı muhtemelen.
bu saatten sonra devletsiz sisteme geçebilmek de insanların beynini resetlemeyi gerektirir kanımca.
olamaz elbet.
sadece bürokrat devleti yerine vatandaş devleti kavramı entegre edilebilir zihinlere, hayata geçirilebilir, olması gereken * de budur.
ama olamıyor malesef dünyada, olamayacak da.
ve evet, (bkz: ütopya)
