bir eğitim fakültesi öğrencisi olarak benimde hayalim değil. idealler var. öğrencilerimi seveceğim mesela, onları kazanarak vatana ve millete hizmette bizden çok daha yüksek noktalara gelmeleri için çabalayacağım daima.
Milleti ne hale düşürdüler. Atanan öğretmenleri görünce; ögrenciler, türkiyedeki eğitim vatana millete hizmet edeyim düşüncesi hiç birinin umrunda değil malesef, hepsi hayat, yaşam derdine düşmüş. Özel sektörde minik rakamlara köle gibi çalıştırılmaktan kurtulmanın devlete kapağı atmanın maaş iş garatisinin ve bol tatil yapıp maaş alabilmenin sevincinde. Bu uğurda askerin, polisin elinde silah ordu olduğu halde yaşamakta zorlandıkları şehit oldukları terör bölgelerine güle oynaya sevinç çığlıkları atarak gidiyorlar. Çünkü Hayatları öğretmen olmaya endekslenmiş tek idealleri hedefleri Anadoluda adı sanı bilinmeyen dünya genelinde dersane bile sayılmayacak üniversitesine girdikleri günden beri bu hayali kuruyorlardı. Hayatlarında pek bir şey başaramamış Evde kalmış (kız-erkek) belki eş bulurum evlenirim diye umuyor ek ders kurs orta halli bir araba yada memlekette bir daire alırım onun derdinde hatta bu uğurda 8-10 yıl beklemişler, hayatlarını bile ortaya koyacak kadar gözleri dönmüş kimsenin umrunda değil vatan ülke yeni güzel bir nesil yetiştirmek. Maaş yattımı, ne zaman tatil olacak, ek dersten ne kadar gelir, aöf sınavlarında gözlemci paraları ne zaman yatacak artık bunların peşinde koşacak olmanın mutluluğu ailecek sevinçten ağlatır adamı Kızıyormuyum tabiki hayır öğretmenliği bu kadar itibarsızlaştıran utansın.
