Benim için dertleşme eyleminden çok karşıdakinin anladığını belli eden tek bir hareket daha güzel. Dertleşmeyi artık bünye kaldırmıyor.
Mesela sadece goy goy tivitlerinizi veya entrylerinizi okuyup beğenenlerle, arada yazdığınız uzun iç dökmeleri okuyanlar kesinlikle farklı. Biliyor musunuz birçok kişiyle konuşmaktan daha iyi. O konuları konuşmayı sevmiyorum. Fakat içimi döktüğüm bir yazının okunduğuna dair bildirim gelmesi yeterli. Ve biliyor musunuz ben doğruyu çok yanlış kişilerde aramışım.
işteş fiil olduğu için iki taraflı yapılması elzemmiş gibi geliyor ama iki tarafın da anlatmak istediği bir dert olduğunda taraflarda ister istemez bi kendi derdini ön plana çıkarma çabası, inceden bi "senin derdini bi iki dakika siktir edelim de ben anlatayım" niyeti oluyor.
evet herkesin her dakika dertli olduğu bir ülkede yaşıyoruz ama bu işi zamana yaymak, konuşarak rahatlamaya daha muhtaç olana öncelik vermek gerekiyor bence bu durumlarda.
dahası, dinleyen taraf olmak da tuhaf bir şekilde rahatlatıcı olabiliyor. zehrin akışına tanıklık etmek gibi.
başka bir ses, başka bir nefes hep yabancı gelir kötü günlerimizde. sevdiğimiz insanlar mı yoksa kederimiz mi? barınmasın vicdanı kıvrık bir kirpik ellerimde!
Mealen güzel insanlarla güzel bir şey aksi zaman kaybı.
