Burada halka değil, izin verenlere kızmak gerekir.
Halk zemin uzmanı olmak zorunda değildir.
Öte yandan bazı konularda ise resmi makamların da çaresiz kaldığı durumlar olabiliyor.
Mesela çoğumuz Ankara, bursa, adana, izmir, Gaziantep, Eskişehir, konya gibi şehirlerde yaşıyor.
Buraların çoğu ilçesi ve hatta çoğu köyü bile dik vadi yataklarında bulunmuyor. Buralardaki dağlık araziler genelde sıradağlar şeklinde ilerliyor ve yerleşimler ovada yahut dağ eteklerinde kuruluyor.
Bunda en basitinden Toros dağları ile Karadeniz dağları arasındaki yapısal farklılıkta etki ediyor.
Yerleşim kültürü de.
Ancak bu yaz şunu gördüm; Adana'da istisnai de olsa dik vadilerde böyle köyler var.
Feke ilçesinin 40-45 köyünün en az 5-6'sı bu şekilde. Saimbeyli ilçesinde de ha keza.
Köyün tamamı dik vadi yatağında.
Adamın ev yapabileceği her yer dik vadide, dere yatağında.
Karadeniz'de durum daha vahim.
Köylerin çoğunun böyle olduğunu bırakın, ilçelerin de yarısı bu şekilde.
ilçe merkezi bir uçtan diğer uca derin vadide.
Dar bir çizgi halinde yerleşim mümkün, orası da dere yatağı.
Karadeniz'de komplike bir çözüm lazım.
Bu yerel yönetimleri aşar.
Gerekirse bu köyler ve ilçeler güvenli noktalarda birleştirilecek yahut taşınacak.
Ama Trabzon, istanbul ya da kıyı Karadeniz kentleri gibi şehir merkezlerinde dere yatağına ev izni vermemek gereklidir.
Alan sıkıntısı olmayan yerlerde dere yatağına ev izni vermek cinayettir.
