Mutlaka ama mutlaka bir meşgale edinmeniz gerekir. Depresyon hali memnuniyetsizlik, uyku hali , agresiflik yapar. Kitap bile okumayın o bile bir depresyon sebebi.
Uludağ sözlük.
Evet buraya girip beyin ancuklaması geçiren, insanlığını kaybetmiş aktrolleri görünce depresyon mepresyon kalmaz.
Uludağ sözlük aynı zamanda bir tedavi merkezidir.
sarılmak oksitoksin hormonu salınımını tetikler, bu hormon ise mutlu ve huzurlu hissetmeyi sağlar. özellikle sevdiğiniz insanlara bol bol sarılın.
yemek yapın
bir şeyler yaratma hissi size yardımcı olacaktır. hem yediğiniz şeyin içinde ne olduğunu bilirsiniz hem de sağlıklı beslenme maddesini daha eğlenceli hale getirirsiniz.
seks veye mastürbasyon yapın
cinsel aktiviteler dopamin, oksitosin gibi ruh halini iyileştiren kimyasalların salınımına yardımcı olur. eğer seksüel bir insansanız seks yapın. eğer belli nedenlerden dolayı yapamıyorsanız mastürbasyon yapın. depresyon intihar isteğini arttırır ve öz savunmayı kırar, bu yüzden gelişigüzel, korunmasız seksler yapıyor olabilirsiniz. bunu yapmayın. sağlıklı bir cinsel yaşamınız olsun.
Dışarı çık, yürüyüş yap , insanlarla konuş , bedenine güneş değsin , depresyondan eser kalmadığı gibi yarına bambaşka bir insan olma sözüyle uyanırsın.
Sabah yine karanlık başlar ve yine kendini tekrarlayan günler ve verdiğim reçete ile bir ayda atlatırsın.
Vermeyin efendim. Kucak dolusu parayı psikologlara .
En iyi doktor sensin bunu unutma.
1- Kesinlikle sosyal medyadan uzak durmak.
2- Kendini dinlememek.
3- istemesen bile zorla da olsa gün içinde açık havada kısa yürüyüşler yapmak.
4- Duygusal ve tonu düşük müzikler dinlememek. Sözleri salak saçmada olsa hareketli müzikler dinlemek.
5- Mutsuz olduğunu kimseye söylememek. böylelikle mutsuzluğunu canlı tutmamış olursun.
6- Özel bi ilgi alanı edinmek.
7- Doğada sürekli zaman geçirmek.
dipnot: iş bu entry akıl hastanesinden yazılmaktadır. kesin bilgi yayalım.
Şu an yaptığım şeydir. Terasta gökyüzüne bakarak salllanıyorum . Uzun zamandır adlandıramadığım garip bir durumun içindeyim. Kara delik gibi. Içine sürüklendim ve çıkamıyorum. Sanırım buna depresyon diyorlar. Doktrum öyle dedi en azından.
Ben her zaman sinirlenince ya da üzülünce, bağıran, çağıran, kendini sokaklara atan, ya da bir şeyler kırıp döken insanlara çok imrendim. Çünkü ben ne zaman böyle olsam o kadar güçsüz düşüyorum ki tek yapabildiğim olduğum yerde çökmek ve sessizce ağlamak oluyor.
Hatta hıçkırarak bile ağlayamam ki. Küçükken ne zaman sesli ağlasam annem kızardı. Ben de ağladığım zaman sesimi kısmak zorunda kaldım. O zamandan beri istesem bile hıçkırarak ağlayamam. Tek yapabildiğim göz yaşlarımı akıtabilmek oluyor. Yani demem o ki üzüntünüzün bile kıymetini bilin. Onun bile anlamı var.
Ben ise şu anda bir terasta, salıncaktayım. Kucağımda 4 yaşında engelli kardeşim var. Bir yandan müzik dinliyor bir yandan sallanıyor ve gökyüzünü izliyoruz. Uzun zamandir bu kadar huzurlu hissetmemiştim kendimi. Sanırım bunda miniğimin payı büyük. O kadar güzel kokuyor ki. Koklamalara doymuyorum.
Siz de çıkın dışarı bulun bir park ve bir salıncağa oturun. Müzik açın ve gökyüzünü seyredin. Kucağınızda da koklamalara doyamadığınızı alın. Kısa süreli de olsa huzur ve güç veriyor.
Sanırım en iyi ilaç biraz tatlı söz ve kalbe dokunabilmek.
Ve bunu en yakınlarından görebilmek.
Misal bir kadının kocasından, bir çocuğun anne babasından ve arkadaşlarından göreceği muamele de onun psikolojisini çok etkiler.
Özellikle birlikte yapılan aktiviteler, muhabbetler insanın kafasını dağıtan, sıkıntılardan uzaklaştıran sebepler olabilir.
En yakınımdaki insanlarda bunu farkettim. Herkesde böyle mi bilemiyorum.
Alkol, esrar hap vs hiçbir zaman gerçek çözüm değildir. Doğayla biraz vakit geçir, hayvan besle mesela, ne bilim hobi edin bak yararı baya var. Yani sana sen ilaçsın sadece.
ilaçla da ilaçsız da mesele hormon kontrolü olduğu için, ve bu mekanizmanın kumandası sizde olduğuna göre isteyerek gayet tabii düzeltilebilir. antidepresanlara, antipsikotiklere inanmıyorum. kullanmadım, kullanan eşe dosta da ikide bir aynı zılgıtı çekiyorum.
neyse tavsiye için geldiysek, hayatımın göte geleyazdığı bi dönemde ya ben hayata doydum acaba ölsem mi fikirleri belirmeye başlayınca hop deyip bi kaç değişiklik yaptım ki bunlar yoğun tempoda çalışmak, darmadağın hayat tarzımı veganizme evriltmek, düzenli spor yapmaya başlamak, resime daha çok zaman ayırmak, eşle dostla daha çok zaman geçirmek ve düzenli uyumaktı. velhasıl bunlarla birlikte değil depresyon bana bi öfori evresi geldi. hala da gitmek bilmiyor.
