bir deist olarak allah ın adını hiç düşürmem ağzımdan.
"bismillah"ı "inşallah"ı müslümanlığın tekelinde sayanlara aldırmam. aldırmamaya çalışırım.
esirgeyen bağışlayan allah ın adıyla kucağıma alırım bir bebeği, kimseden medet ummam. sadece allah tan isterim onu korumasını.
milyonlarca insanı bile isteye katleden adamla, peygambere inanmamaktan başka suç(!)u olmayan adamın aynı yerde ceza göreceğine inanmam.
sırf büyüklerinden öyle gördüğü için ömrünün sonuna kadar müslümanlığın şartlarını harfiyen yerine getiren, sorgu sual yetisi fazla bulunmayan meryem'in; avrupa nın herhangi bir kentinde doğmuş, bilişsel ve duyuşsal olarak aynı kapasitedeki marie ile arasında jeopolitik konum farkı olduğu için cennete giriş bileti kapmasını aklım almaz.
allah, bizlerin uydurduğu basit hesaplarla anlaşılmaz.
şükür, ne kadar şekle girerse özünden o kadar ayrılır.
ve iyilik... olması gerektiği için vardır. ileride fayda sağlaması amacıyla yapılmaz. zaman içerisinde bozdurulacak bir çek değildir.
cennet ve cehennem, kalpten inanan bir kişi için hakarettir. basitliktir.
deistin allah tan başka kimsesi yoktur dayandığı. o yüzden belki de en çok o muhtaç allah a.
şinasi ye selam olsun. o ne cennette şimdi. ne cehennemde.
allah la birlikte.
tanrı bize akıl verdi din değil ! tanrı evreni yarattı, bizi yarattı ve köşesine çekildi. Mucize yoktur, din yoktur, dini kurallar yoktur ve peygamber yoktur.
çok saçma bir görüş hem tanrı'yı kabul ediyorsun hem de peygamlerini kabul etmiyorsun adama sorarlar o'zaman senin görüşünün ne anlamı kalır!
-kalmaz...
insan doğasının kendinden üstün bir şeye inanma zorunluluğu ile bir tanrıya inanıp evrenin onun yarattığını bazı kuralları koyup çekildiğine inanılan ve bu tanrının onu her düşündüğünüzde ortaya çıkmasına inandığınız dinin insanların bir oyunu olduğunu ve kullanıldığını düşünmekle benimsediğim düşünce. tanrının ne ve kim olduğunu ne düşündüğünü bilinmediğinden bir dine inanmamaktan tanrı inancının yeterli olacağını düşünürler, tanrı ile aralarına bir şey sokmazlar. mantıklıdır.
allah ile arasına kimseyi, dinleri dahi sokmayan, allah'a inanan ama dinlerin zamanla amacından saptırılıp, insanlar tarafından allah için değil kendi çıkarları için kullanılmaya başlanan bir araç olduğunu düşünen, iyilik yaparken vicdanı bunun iyi olduğunu söylediği için yapan, kötülükten vicdanı rahatsız olduğu için kaçan, cennet cehennem korkusu ile değil vicdanı ile hareket eden, ateist değil ama dinsiz olan kişidir.
gereksizdir şöyle ki deizmin dinlerden farkı yok gibidir -ulan bir enerji var şeklindeki savunmaları görülmelidir, ayrıca bilimadamlarının çoğunluğunu agnostikler oluşturur.
ateizmle taban tabana zit olan kavramı benimseyen kisilerdir, bu sebeple karistirilmamalidir. salt tanri'ya inanırlar. inancın da belirli kurallar kaideler çerçevesinde olmak zorundaligini ve insanoğlu tarafından yorumlanan din ile aciklanabilirligini reddederler. mantığın, düşünce gücünün tanri'yi, ona inanmayi anlayıp, açıklayıp kabul edeceğini savunurlar. özetle tüm dinlerin ve elçilerinin söylediği gibi tanrı tektir, evreni ve insanı o yaratmıştır ve düzenin işleyişini ve insiyatifini insanın kendisine bırakmıştır.
Kendilerini ibadetten kaçan olarak gosteren dine inananlara da, cikarlari icin kullanacaklari, isine geldigi gibi yorumlayacaklari, devlete, hukuka, paraya alet edecekleri bir dinleri olmayışının verdigi rahatlıkla gülerler.
ulan tanrının varlığını kabul ediyorsun dinlerin varlığını kabul etmiyorsun. tanrıyı nerden biliyorsun o zaman. o kabul etmediğin dinlerin kitaplarından okumadınmı tanrının varlığını. kişiliksiz karaktersiz seni. varlığın gereksiz bu dünyaya.
deizm, bir yaratıcının var olduğu kabul eden ama dini kurumları kabul etmeyen felsefi bir akımdır. deist, ateist olacask olsaydı zaten olmuş olurdu. Çünkü seçme hakkını kullanmış, cehennem ateşi fobisi altında ezilmeden, tanrı kavramını sorgulamıştır. Deist insan, tanrı tanımazlığı tabu olarak kabul etmemiş ancak gene de bir yaratanın var olduğuna kanaat getirmiştir. Diğer bir ifadeyle aklına ve vicdanın uymuştur; dogmaya değil.
Deizm ibadetlerden kaçış değil dini sorgulamaktır. Dogmatik yaklaşımda dine inanan bir insanın günümüzde onu sorgulaması suçtur, günahtır. Halbuki yaradanın mutlak varlığı halinde, gerçeğin sorgulanması ancak gerçeğe ulaşacaktır. Bu nedenle, dinlerin tanrı kavramının sorgulanmasına yönelik muhalefetini anlamlı hale sokamayan deist akım, yaradan olgusunu kabul etmesine rağmen din kurumunda kendisine yer bulamamıştır.
