bu babanın filmlerini daha da anlaşılabilinir kılacak veysel atayman tarafından derlenmiş şiddetin mitolojisi kitabı vardır. ayrıca zizek in david lynch hakkında yazdıklarıda okunasıdır. lakin fazla kasmamak lazım fıtık edebilir. lost highway filminin herşeyini geçtim-başyapıtlığı aşikar- müzikleri bile ömre bedeldir.
izlerken ağız kenarından yavaşça akan salyaları ancak sonunda farkedebildiğin, bir bok anlamasan bile zaman kaybı hissiyatı yaratmayan filmlerin yönetmedir. first breath after coma dinleyip hayata geri dönmek işe yarar bir aktivitedir film sonlarında.
sinemayla fazla ilgileri olmayanlar için filmleri işkence amaçlı çektiği düşünülebilen, filmlerini anlamak için en az 3 kere seyredilmesi, 5 kere kafa patlatılması, bir kaç eleştirmenin yorumlarının okunması, izlemeyi başarmış bir kaç arkadaşla üzerine bir kaç saat tartışılması gereken, temposu yavaş senaryosu karışık kurgusu muhteşem müziklerin harika oyunculukların kusursuz olduğu filmleri çekmeyi başarabilen sıradışı yönetmen...
sıradışı filmlerin başarılı yönetmeni. bu adamın filmlerini izleyen 'ulan karışık film ama finalde her şey bağlanır' diye beklemesin çünkü bırakın çözülmeyi daha bir karışır her şey.
Sayesinde kırmızı ruj sürmüş kadın dudağından korkar olduğum dahi yönetmen. öğrenciliğinde Six Figures Getting Sick adlı bir animasyon çeker, bu animasyonla katıldığı yarışmayı kazanarak ilk kamerasını alır, bu kamerayla eski eşinin başrolde oynadığı alphabet'i çeker, daha sonra grandmother ve amputee gelir. Bu kısa filmler sonrası ilk uzun metraj filmi olan eraserhead'i çeker ve gerisi gelir.
kanımca filmografisinde dune dışında başarısız bir film yoktur. twin peaks büyük kitleler tarafından tanınıp yüksek bütçeyle kült filmler çekmesine olanak sağlamıştır, fakat bu dizinin sadece ilk sezonunu lynch yönetmiştir.
Bir de tabi lynch denince filmlerine en az onun kadar katkısı olan bir diğer isim için (bkz: angelo badalamenti)
"zihniniz birçok harika ve güzel şeyi dizginleyebilir. mantık ve sebep aramaksızın her zaman başka birşey, görünmeyen birşey mevcuttur. dünya sonlu olmaktan çok, sonsuz bir yerdir. "
"anlamlar ve olaylar hakkında konuşmak hoşuma gitmiyor. bazı şeylerin ne anlama geldiğini pek bilmemek daha iyidir. çünkü anlam çok öznel bir şeydir ve benim için taşıdığı anlam sizin için taşıdığı anlamdan farklıdır." sözlerini filmlerinde tema olarak kullanan yönetmendir.
david lynch filmleri "hmmz böyle oldu, o yüzden bu yaşandı" şeklinde mantık yürütülecek normal filmler gibi değildir. daha çok seyirciden izlediğini yorumlaması istenir, yaşanan duygu tam olarak "anlamamak" diye tabir edilemez belki, ama bu farklı tarz, bir çok kişide yabancılaşma yaratır, arada boşluklar oluşur.
taşları yerli yerine oturtmak genelde seyircinin işidir.
yeni filmi inland empire ile yeniden hakkında koşulacak , kimileri nefret edecek kimileri hayran olacak yine. ülkemize gelirse ilk kez sinemada izleyeceğim kendisini.
bir yerde okuduğuma göre sinemanın bir görsel anlatı sanatı olduğunu vurgulayıp edebi bir temele dayanması gerekmediğini belirtmiş. yani hikayenin bir başı sonu girişi gelişmesi sonucu olması gerekmediğini, varsa bile hepsinin iç içe geçirilebileceğini söylüyor. öyle ki adam son filmde sahne çekimlerinden önce senaryoyu yazıyor.
ey okur kişi eğer sinema anlayışın hikaye olsun, anlatılsın, etkileneyim, eğleneyim, üzüleyim, ağlayayım ama anlayayım ise yaklaşma. lütfen!
kafka freud jung karışımı bir beyin.. modern sinemada cok özgü bir yeri vardır..her türlü temayı tek filmde kullanmış 30 yıllık yönetmen-yapımcı-senarist..ve bu 30 yıla 11 film sıgdırmıstır.. filmlerindeki anlam karmasası daha doğrusu zenginliği şu yönden cok severim:sinemadan anlamayanlar çeker gider!!
her filminin birbirne benzediğini düşünen seyircinin hemen lynchi bırakması gerektiği düşüncesindeyim.uzun süre ''yahu burası neden böyle ?'diye düşünmekten edemediğiniz,lost highway gibi muhteşem bir film yapabilmiş ustadır.
bir yönetmene karşı duyduğunuz hayranlık vardır, filmlerini beklersiniz, izlersiniz akabinde film bitince doygunluğunuzu bir yere bırakıp, en kısa zamanda diğer filmlerinin yolunu gözlersiniz. bu dahi insanın yaptığı filmlerde ise bittikten sonra başlayan yeni senaryolar vardır. işin güzel olan kısmı bu senaryolarda baş rol size verilmiştir ve filmi bir hamur gibi yoğurmanız ve alacağı son şeklinide yine hayal gücünüz sayesinde netleştirceğiniz, noktalayamayacağınız fakat içinde olduğunuz durumdan çok zevk alacağınız imkanları sunan yönetmen.
sadece mulholland dr.'ı çektiği için bile bir yerlerden kutsal kitap inmesini talep ettiğim hayal mahsülleri avcısı, gelmiş geçmiş, geçirmiş en delibilgelerden bir kişi..
her filmi kült film olma basarisina ulasmis amerika'li ünlü yönetmen.büyük çikisini eraserhead filmiyle yapmis olsada lost highway filmiyle sinemada farkli bir yer edinen sahis.izleyicileri gizem manyagi yapmasiyla ünlüdür ve filmlerinden bir anlam çikarmaya çalismamamiz gerektigini kendiside söyler.
kafa patlatmanız gereken yönetmendir kendileri mulholland dr. belki de bunun yeterince kanıtıdır.. karmaşayı ve rahatsız edici durumları çok iyi kontrol eder..
filmlerine bir son yazma gibi alışkanlığı olmayan, an'ı anlatan ve bunu yaparken seyirciyi umursamayan, izlerken "bu adam nasıl bir ruh halinde olabilir acaba" dan başka bir şey düşündürmeyen yönetmen. Sinemaya birçok film kazandırmış olması, deneysel çalışmaları ve yenilikleriyle sinemanın ustaları arasındaki yerini almıştır. eleştirmek tabiki bana düşmemektedir. ayrıca başta söylediklerim için de kendimi kınıyorum: "bu ne perhiz, bu ne lahana turşusu ey bresson!"
filmlerini izleyenleri, kabaca ne anlamadığını anlatabilenler ve ne anlamadığını anlatamayanlar diye iki ye ayırabileceğimiz, şizofrenisi ile en çok hayran ve para kazanmış sinematografya zat ı. (muhterem)
