ultra mükemmel bir film.. öyle bir gerçekcilik veriyor ki insan her saniyesini merak ederek izliyor lan.. izlemeyen çok şey kaçırır, tam anlamıyla baş yapıt!
imdb tarafından itin götüne sokulmasına sevindiğim filmdir. bazı şeyleri vardır kendine benimsediğin, kimsenin görmesini istemediğin. işte bu filme gereken değer verilseydi bu kadar sevilip başucunda tutulmazdı.
karanlık bir odada büyük ekran tv ve sub-wooferlarla izlenmesi gereken film. O kadar sürükleyici ki, insan kendini o denizaltının içinde zannedip, buhrandan buhrana koşuyor. Alman aksanı ingilizce diyaloglar da dikkate değer.
Bu kadar kısıtlı bir mekanda üstelik üç buçuk saat boyunca film çekmek bir başarı. Savaş temalı olmasına rağmen film hiçbir propaganda unsuruna başvurmuyor. Zaten filmin çekilme amacı da bu değil. II. Dünya Savaşı sırasında insanların ne kadar acı çektiklerini gösteren bir yapım. Burada diğer savaş temalı filmlerden ayrılıyor. Çünkü denizaltı adı altında geçmesi filmin büyük bir avantajı. Bunu da çok iyi bir şekilde kullanmışlar. Filmin son yarım saatini doya doya izlemelisiniz. Acı, umut, hüzün, sevinç herşey mevcut..
Bazı sahnelere kendimi açıkça kaptırdım. Filmin içine girip o insanların arasında gibi hissetmeniz harika. Bunda sıkıntı çekmezsiniz, atmosfer çok iyi. Mürettebatın yaşadıklarını iyi bir dille anlatıyor. Temposu bazen durağan bazen ise çok akıcı. Bunları yerine göre yaptıklarından hiçbir sahne sırıtmıyor. Onlarla birlikte üzülüyor, ağlıyor ve gülüyorsunuz. Filmin en vurucu sahnesi kesinlikle final sahnesidir. Beni çok derinden etkiledi, yaraladı..
Kesinlikle izlemeniz gereken bir film. Diyalogları sizi içine çekip filmin içine dahil eder.
Das Boot 1981 DC 1080p BluRay-BLUEBIRD (Size: 46.56 GB) adı altında süper kaliteli bir şekilde arzı endam etmekte bir takım yerlerde. Edinilmesi için bir miktar sabıra ihtiyaç olduğunu ama edinildiğinde buna kesinlikle deyeceğini belirtmeliyim. 3,5 saat, 4 küsür saat ve 6 saat 20 küsur dakikalık tüm versiyonlarını izledim doğal olarak 6 saatin tercih sebebi olduğunu belirtmeden geçemem. WWII olayına Almanlar tarafından en objektif şekliyle bakabilen ender yapımlardan görsel bir şölen niteliğinde. izleyin izlenmesini sağlayın.
pulp fiction gibi yönetmenliğe özüm özüm özendiren filmdir. çekimlere 1979 da başlanmıştır ve bitmesi 1 sene sürmüştür. gösterime girmeside, çekimlerin bitmesinden 1 sene sonra olmuştur. gösterime 1981 yılında girdiği için, o yılın filmi sayılmaktadır. efekt konusunda en hızlı devrim yaşanan dönem olan 1978 - 1984 olan bir devrin başında yapılmasına ve hollywood yapımı olmamasına ramen, dönemin çoğu filminden kat kat üstündür. ayrıca filmdeki karakterler arasındaki hiyeragraşi öyle gerçekçidir ki; asker-komutan ilişkisi full metal jacket hariç hiç bir filimde bu kadar kusursuz ve doğru olmamıştır. yani o alıştığımız, komutanına küstahça espiriler yapabilen amerikan savaş filmleri gibi sikindirik değildir. her kişinin haddini bildiği bir ortam vardır filmde. o derece. ayrıca bu film gerçek bir hikayeden gelmektedir. söz konusu olan teğmen wegner'in kendi hayatını kaleme aldığı romandan esinlerenek, sadece bazı şeyleri değiştirerek filme alınmıştır. çünkü hollywood'u neredeyse tam kontrol eden yahudilerin, filmi küresel bir boykota alma korkusu yüzünden wolfgang petersen ve filmin yapımcıları hikayeyin bazı unsurlarını değiştirmişlerdir. sırf bu değişikliklere ramen hakettiği yere gelememiş bir filmdir. fakat yinede oscara aday gösterilmesi sayesinde, bizim gibi tarafsız gözle merakla bakanların çokluğundan dolayı çoğu ülkede yayınlanmıştır ve yayılmıştır. ayrıca kaptan rolündeki jürgen prochnow'un, belkide sinema oyuncularının en büyüklerinin bile gösteremeyeceği derecede üstün bir oyunculuk performası çıkarttığınıda belirtelim.
her seferinde tamam bu defa bitti iş diye diye 3,5 saat soluksuz izlediğim film. bir daha izlemedim. çünkü sıkılmak istemiyorum yılda bir izlerim artık.
kafi derece tatmin etmeyen fakat hayli gişe yapan air force one , troy filmlerinden tanıdığımız yönetmen wolfgang petersen 'in zamanında turnayı gözünden vurduğu kült film. 1981 yapımı.
film öncelikle savaşın soğuk yüzünü gösterme açısından çok başarılı. hitler dönemi bir alman denizaltının yaşadıklarına tanık oluyoruz. ve bu denizaltı ingiliz destroyerlerle kapışıyor. hem de mütemadiyen. belli bir noktada durumdan az hasarlı bir şekilde kurtulacakken bu sefer emir büyük yerden geliyor ve denizaltı boğaz'dan geçmek zorunda bırakılıyor. ve ingiliz savaşa gemileriyle dans ediliyor. emir, kimilerince zekice bulunurken bazıları yaşam savaşının içinde psikolojik gelgitler yaşıyor. bir nevi ölümle yaşam arasında inanılmaz zor bir süreçten geçiliyor. hatta 260 metre derine çakılıyor denizaltı. ağır hasarlar oluşuyor. içindeki insanlar umutlarını yitirme aşamasına geliyor. şef, fazlaca çaba gösteriyor. johan'ın psikolojisi bozuluyor. alman subay tipik bir lider rolünde. gözünü hırs bürümüş doğal olarak. kameraman gibi fransız nişanlısına sürekli mektup yazan bir eleman daha dikkat çekiyor. nişanlısı hamile falan. özlemler, dışarıdaki hayatlara öykünmeler zamanla keskinleşiyor. ve sıkışmışlık duygusu filmi büyütüyor. savaşın soğuk yüzü filmin finaline cuk diye oturuyor. sen yeri gelir 260 metre derinden kurtulursun ama savaşta ölüm burnunun dibindedir diyor das boot. ve estetik açıdan doruk sayılabilecek bir bombalama karşılanma esnasında, kurtuluş anında buluyor denizaltındakileri ve diğer alman vatandaşlarını.
denizaltındaki askerlerin ruh hali hayli gerçekçi yansımış.190 dakika boyunca filmi pür dikkat izlemenin nedenlerinden en mühimi bu.
(bkz: başyapıt)
10 üzerinden 8,5!
yaklaşık 3 sene önce izmir de inciraltı'nda yeralan denizaltıyı gezme fırsatım olmuştu.
O ortamın ne kadar zor koşullar olduğunu keşfedebilmiştim.
40 yaşındaki bir bünyeyi 70 yaş gibi çökertmesinin nasıl makulleştiğini gözler önüne seriyordu.
Filmi izlerken tekrar o daracık alanda ve basınçla yaşam savaşı vermelerini hissettim. tabiki benim hissetmem yarım saat adamlar ayları bulmuş akıl karı değil...
Savaşın boktan yanını gözler önüne seriyordu cidden. denizaltıyı icat edene mi küfür edeyim, karargahın tutumuna mı, savaşı çıkaranlara mı? 3saat boyunca pozisyondan pozisyona girdim. can pazarında kah tıfıl mürettebat oldum kah kaptan.
2.dünya savaşı adına pekçok film var. Ama denizaltını konu alması izleyenleri derinden vurmuştur. gözardı edilemeyecek kadar dramatik bir külttür.
2.dünya savaşını objektif biçimde anlatan kült wolfgang petersen filmidir. ne kadar 2.dünya savası filmi izlediysek filmin içinde naziler kakadır,vahşidir,canidir mesajını almışızdır.öyle ki bu filmleri izledikten sonra bir cogumuz elimize silah alıp nazi avına bile çıktık bilgisayar oyunlarında.ama hiç bir oyun,hiç bir film sorgulatmadı başkalarının sapkın idealleri uğrana bok yoluna giden alman askerlerini.bu film öyle bir sorgulatmış ki bu olguyu..3bucuk saat sonunda u-bot içerisinde kıç kadar kamaralarda her an ölüm korkusuyla yaşayan bir avuç insanın dramını görebiliyorsunuz.denizaltı derine daldıkça basıncın etkisiyle çıkan ürpetici sesle irkiliyor,deniz altı yüzeye cıkınca o askerlerle beraber nefes alıyorsunuz.mürettebatı kurtarıldı zannedilen gemiye yollanan nazi torpidosu ile yanan ve u-bot'a yüzüp yardım isteyen müttefik güç askerlerini emirler gereği gemiye alamayan alman askerleri ile beraber ağlıyor,savaşa beraber lanet ediyorsunuz.
filmin özeti:''savaşı yaratanlar vahşidir,savaşanlar değil''
filmi az önce bitirdim ve tüylerim ürperik gözümde yaşlarla gelip entry girmeye karar verdim. filmin çok başarılı olduğu, klostrofobik öğeler içerdiğini bilerek izlemeye başlamıştım ama izledikçe şunu farkettim; "bir savaşı bu kadar içinde yaşıyormuşsunuz izlenimi olan başka bir film olduğunu zannetmiyorum."
Ben filmin 3 saatlik halini izledim ki bu halde bile filme hayran kalıp içim parçalandı bir de 6 saatlik orjinal halini izleseydim muhtemelen antidepresana falan başlardım. Kendimi o kadar destroyer'in içinde can çekişerek hissettimki siz düşünün.
Özellikle son bölüm çok güzeldi. Denizlerde, cebelitarıkta batmayan gemi geldi çıkarma yaparken battı. Hele kaptan destroyer'inin batışını izledi ve destroyer'i suyun altına indiğinde o da yere düşerek can verdi. Çok manidar ve çok güzel bir sahneydi.
alman sinemasını seviyorum ben. gerçekten çok iyiler bir diğer sevdiğim alman yapımı film için lütfen; (bkz: das leben der anderen)
edit:
--spoiler--
-Söylesene burnunda biraz kıl var mı?
+Neden?
-Benim kıçımda biraz var, onları birbirine bağlayabiliriz.
orjinali 6 küsür saat süren süper uzun ve müthiş filmdir. ayrıca bir çok heyecanlı, komik, gerici, sıradan vs. sahneler kesilmiştir. 3 saatlik versiyonlarını izleyenler çok şey kaçırmıştır. filmi beğenen bu kadar kişi varsa; düşünün artık gerisini. "harika sahneler kesilmiş lan."
über film. baştan sona gerim gerim gerilirsiniz, heyecanlanırsınız. biraz uzundur ama hiç çaktırmaz.
(tnt de saat 22 de izlemeye başladık, reklamlar falan derken 3-4 gibi bitti hayvan)
.
(bkz: güzel)
üç saat boyunca hiçbir zaman sıkmayan,finali bu da olmaz şimdi canım dedirten cinsten bir film.içinde uydurma kahramanlar, imkansızı nefes alıyormuşcasına rahat gerçekleştiren kişiler yoktur, gerçek insanlar vardır zorluklar karşısında kafayı yeme seviyesine gelen mürettebatı görürsünüz orada.verilen tepkiler, yapılan konuşmalar ben olsam bende böyle olurdum herhalde, dedirtiği için belki de bu kadar hayran bıraktırmıştır kendine.
en iyi ikinci dünya savaşı filmlerinde stalingrad ile birlikte kafaya oynayan müthiş film. 200 dakika soluksuz izlenen film boyunca u-96 her su yüzüne çıkışında izleyici de derin bir nefes alır. cebelitarık boğazı'ndaki gergin anlarda tayfalar kadar ter döker, üzerinde dolaşan destroyerlerden kurtulmak için dua bile edebilir. filmin finali de son derece dramatiktir.
inanilmaz bir film. tum zamanlarin kesinlikle en iyilerinden. ozellikle savastaki insan psikolojisini cok basarili yansitmislar. mutlaka izlenmeli, hem de defalarca...
