''savaştan nefret eden teğmen dunbar hayatının en mutlu günlerini kurtlar ve kızılderililerle birlikte yaşadı. yıllar sonra ordu gelip onu buldu ve ondan seçimini yapmasını istedi. dunbar gerçek kurtların dişlerini ancak o zaman görebildi...'' şeklinde bir özeti mevcut kitabın arkasında, filmi dersen o da çok efsanedir ama kitabın yeri ayrıdır.ısrarla okunmasını tavsiye ettiğim anlamlı kitap.
uludağ'da mangal yapıyoruz bol bol kalori alıyoruz zirvesinde tanıştığım güzel insan. bir ara ağaç altında kitap okurken, bir ara ormanın derinliklerinden çalı çırpı getirirken, sonra köpekle geziye çıkarken gözükmüştür. sonra maç da yapmıştır. birçok kavramı tek bir bünyede birleştiren bir insan olduğunu gösterdi bize. sonra tek bir kalede iki kişi kalecilik de yaptık kendisiyle. performansımız iyiydi. *
işte bu maçtan sonra tamamen su olan t shirtümden dolayı doğabilecek hastalığa meylimi bana hiç düşünmeden verdiği kuru bir t shirtle engellemiştir. çok sağolsun. ha o t shirt de bana çok yakıştı, belki de o t shirt zaten benim olmalıydı. piknik falan hikayeydi, o t shirt benimle yoluna devam etmeliydi ve piknik sadece bir sebepti. bu jestinden dolayı minnettar mıyım, evet. t shirtü geri vermeyi düşünüyor muyum, hayır.
yahu kimdir nedir bu dances deyip merak içersinde nick altına baktıgım yazardır.
bi top sakallı demişler, bi kadın demişler, bilemedim ben de..
azıcık avukatmış bi onu ögrendim..
e hayırlısı artık.
Radyo uludağ'da benim için Lithium'u çalan Diceydir. Biraz hoşsohbetten sonra birbirimizi chatroulette'de aramaya kalkışıp dedelerin masturbasyonuyla karşı karşıya da kalsak o günki sohbete değmiştir diye düşünüyorum. Çaldığı şarkılara şuku (bkz: seyyar motto)
anlayış sahibidir. herkes "ooouuuv" derken çıkıp da verilmiş sözlerin kadrine dikkat çeker bir anda, sırt üstü yatırır hatta...*
şimdilik uzunca süren konuşmalarımız oldu bu yazarla, boş konuştuğuna şahit olmadım. mutlaka bir yola çıkış noktası, yürüttüğü bir mantık var. bu, çevremde görüp de gözlemlediğim birçok insanın "zaman zaman" yitirebildiği bir yeti olarak dikkatimi çektiğinden açıklarını kollar durumdayım kendi içimde "ulan hangi konuda gözü dönecek?" diyerek ama yok. mutlaka bir yola çıkış noktası ve rotasını çizerken bağlı kaldığı bir mantığı var.
ve özellikle kendisine karşı olsun iki yüzlü davranmaktan kaçınıyor olması onu da gözümdeki kutsanmışlar arasına almama sebep oluyor diyebilirim. subjektif yazacağımı belirtmiş miydim? seviyorum bu yazarı... bakış açısının genişliğini, o açının genişliği ile olaylara yaklaşımını hayranlık ile izliyorum şu anda. ki insanlara(birey olarak) hayran olmayı(hele ki hemcinslerime) da pek sevdiğimi söyleyemem.
