Bazen oturup, böyle kusursuz eseri bir fani nasıl bestelemiş diye düşünüyorum. Chopin, mozart, beethoven, vivaldi vs. dahi müzisyenlerin eserlerini her daim dinleyen biri olarak, bu konçerto beni çok farklı etkiliyor. Mesela beethoven 'in eserleri bana vahşeti ve karanlığı, chopin huzuru, mozart geçmişi hatırlatıyor. Onlar kalbimin derinliklerine işliyor, bu konçerto ise direkt ruhuma..
ne zaman dinlesem ağlarım ve tuhaf bir şekilde ruhumun canlandığını hissederim. Bazen bu rezil hayatıma son vermek geçer içimden, bazen de bir köşede huzur içinde uyurum. Benim için, ölürken fonda çalınması istenen müzik'tir. Belki daha az acı çekmemi sağlar..
elektroyla çalmak için debelenip durduğum harika parça. keşke az daha erken başlayaydım şu gitara ama 2 seneye bunu kendim çalıp kendim duygulanıcam inş.
ölmeden önce dinlenmesi ve tabi ki isteyenlere dinlettirilmesi gerekir. bu parça eşliğinde resim çizmek veya bir şeyler yazmak kolaylaşır, ilham verici bir parçadır. öylesine ilham vericidir, uğraşılarınıza o kadar anlam katar ki yaptıklarınız uğruna ölebilirsiniz. öldüğünüzde ise yaptıklarınızla ve bu parça ile anılırsınız. daha sonra yaptıklarınız unutulur, bu parça hatırlanır. oysaki hatırlanması gereken, daha anlamlı olan eylemlerinizdir.. hatırlayınız; ölenleri ve eylemlerini hatırlayınız ki bu parça hiç kesilmesin hep çalsın dursun..
rodrigo bu eserin bu kadar ünlü olmasına şaşırmıştır. daha doğrusu, diğer konçertolarının daha az bilinmesi yüzünden, aynı güzellikte başka gitar konçertolarım da var demiştir.
şahsen, bir süre sonra sıktığını düşündüğüm bir konçertodur bu. bu sıkıcılıktan uzak, gitarın güzelliklerini sergileyen bir konçerto için: villa-lobos gitar konçertosu'nu dinleyebilirsiniz. hatta bence bu konçerto daha çok ifade taşır.
notalar, hayal gücüyle sınırlı kelimelerse rodrigo nun gitar konçertosu da havada uçuşup duran kelimelerden, bir cümle kurdurmaz insana.
çoşkuya hüzün nasıl karışır? işte öyle bir şey...
