annenin yaptığı pasta için kakaoyu pişirdiği tencerenin dibini, kardeşinle birikte parmakladığın o tat.
sağ olsun parmaklama keyfimiz uzun sürsün diye dibinde fazla bırakırdı. biz de çok mutlu olurduk haliyle.
(bkz: hey gidi günler)
çocukluk ne güzelmiş beh! en ufak şeylerden mutlu olabilmek çok uzak geliyor şimdilerde.
içi kayısılı yada portakallı gibi sarı bir ambalajın içindeki küçük çikolata.köy de yada varoş mahalle bakkallarında zaman zaman görüyorum.dandik bir marka üretiyodu ama tadı süper..
hepsini tek bir pack'de toplayıp bir oturuşta tüketmek istediğim, ama arasam da bulamayacağımı anladığım zaman; anlamakla kalmayıp üstüne ağladığım da ürünlerdir.
geçenlerde arkadaşımla ismini bulmak için uğraştığımız,hatırladığımızda da çok mutlu olduğumuz ve olsa da yesek dediğimiz tat.
(bkz: çokomel)
bir de yedikten sonra kağıtlarını atmaz kitapların arasında saklardık nedenini çözemedik ama olsun.
Anne icadı olan yiyecekler:
Limon posasının içine şeker atılır, sonra da az kalan suyu emilir.
Ekmek dilimleri ufak parçalara ayrılır, kimisinin üzerine peynir yerleştirilir, kimisine de çekirdeği çıkartılmış zeytin konulur. Siyah ve beyaz asker birlikleri oluşturulur, yenir.
Hazır gıda olarak tüketilenler de
(bkz: kuzuboku)
(bkz: sarelle çeşmesi)
