çocukluğumun en enemli imgelerindendir. geçenlerde ekmek almaya gittiğim bakkalda kasanın önünde küçük bir kutunun içinde 3.sınıf sakızlarla birarada durduğunu gördüğümde içim cız etti. bir yandan mutluydum. çünkü hala cino üretiliyordu ve ben onu yiyebiliridim. ama bir yandan acayip bir hüzün çökmüştü üstüme. 90lı yıllarda çocuk olanların deli gibi hastası olduğu çikolata belliki artık eskisi kadar rağbet görmüyordu. bu duygu karmaşasını yaşarken, bakkal bozukluk olmadığını söyleyip para üstü olarak elime 2tane cino tutuşturdu. işte o an gözlerim doldu. acayip bir efkar bastı. ah ulan dedim cino gördün mü ne oldum değil ne olacağım diyeceksin.
eskiden çok popüler olan bir portakal aromalı çikolata kaplı şekerlemedir.
bazı bakkallarda hala satılır evimizin aşşağısında ki bakkal gibi.
tadı eskisi gibi olmasa da yedikten sonra bir an geçmişinize dönersiniz,
gözünüzün önünüzden çocukluğunuz geçer bir film şeridi gibi.
çocukkene ne yerdik bunlardan yahu.. kabını görünce bile heyecanlanırdım. bir cino, bir de probis beni o hale getirirdi bakkalda. diğer tüm çeşitler "herhangi" klasmanına giriyordu benim için..
yalnız şöyle bir şey oldu bugün, yani dün... bakkaldan ekmek almıştım önceki gün, yani öp-önceki gün. * para üstü olarak da 8-10 * tane bunlardan almıştım. cebimde kalakalmış... ertesi gün sınıfta arkadaşlara dağıttım. * içlerinden bir tanesi hatırlayabildi cino'yu.. ne kadar vefasızlar ya, düşünebiliyor musun sözlük cino'yu hatırlayan yok ? ulan hangi yıllarda, nerede yaşadınız çocukluğunuzu? hulan yoksa ben mi çok eskidim veya yaşlıyım diye şüphelendim kendimden. hiç mi düşmediniz, hiç mi diziniz kanamadı, hiç mi probis yemediniz, hiç mi hbb izlemediniz, hiç mi susam sokağı vs... gider böyle. neyse azizim; cino özeldir, özel kalacak!
turuncu rengini sevme sebeplerinden biri. çok severdim eti cin ve cino çocukluğumun en sadık arkadaşları. hem ucuzdu hem yemesi zevkliydi ikisinin de. şu anda eti cin alıyorum hala ve aynı zevkle yiyorum. ama cino bulamıyorum. hatta öyle ki ismini hatırlamak için günlerce düşündüm itiraf ediyorum. tadı damağımda kalmış ama ismi kaybolmuş bir şekilde. neyseki hatırladım. hatırlamam bir işe yaradı mı hayır... yok işte istanbul' da hangi markete, bakkala baktıysam denk gelmedim. gören varsa haber versin lütfen.**
önce dışındaki ince çikolata tabakasının yenip, ardından içindeki epey katı -tercihen portakal- adını bilmedigim şey yenerek, tadından bir daha yenerek, 3'ten aşagısının damagı kurtarmadıgı lezzetlerden.
bayat mayat güzel olurdu, bakkalın tozlu çikolata kutusundan seçip yemek..
özellikle kayısılı olanını, 90'larda kısa donlu, yaz aylarında çocukluğunu geçirmiş veletlerin pek bir yediği, zamanında parası da ucuz olan yiyecek, çikolata..
çocukluğu anımsatanlardandır.
çok uzun bir aradan sonra sadece bir şey sormak için girdiğiniz bakkalda görüp heyecan yaparsınız. hemen alır, daha parasını ödemeden yemeye başlarsınız ki bunu yapan ilk siz olmadığınızdan dolayı, bakkal amca anlayyışla karşılayıp sadece gülümser.
