bundan 50 yıl önce köyümüzde bi çoban varmış. koyunları gece ahıldan çıkartacakmış.
ahılın kapısını açmış ve koyunlar çıkmaya başlamış. o sırada ahılın yanından bi köylü evine dönüyormuş elinde gaz lambasıyla. bakmış çobana. ahıla bakmış. gözünde ve yüreğinde büüyk bi korku olmuş. konuşamamış ilk önce. dizleri de tutulmuş. tir tir titriyor bir ahıla bir çobana bakıyormuş.
sonra bir kuvvet çobana doğru koşup bismillah destuuuuur diye bağırmış. o sırada çoban yere düşmüş. kendine gelmiş bir ka dakika sonra.
meğer ahılda koyun falan yokmuş. iki ayağı üzerinde yürüyen 2 tane keçi varmış. üstelik konuşuyorlarmış çobanı şöyle boğalım, böyle kuyuya götürelim diye.
öbür köylü besmele çekince yok olmuşlar. çobana koyun diye görünmüşler.
Bir zaman önce ananem anlatırdı. inanıp inanmamak size kalmış. Ben anlatayım. Ananem gençken hep temizlik ve ağır işlerde uğraşırmış daha sonra çöpü atmaya giderken bir köpek üstüne sürtünerek geçmiş. Daha sonra ananemin kapısına iki kişi dayanmış beyaz atlılarmış bunlar. Uzun boylu sarıklı kişiler. Ananeme aşık olmuşlar ikisi de paylaşamıyorlarmış. Ananem hocaya gidip muska almış. Onlar gene gelmiş ve artık sana bulaşmayacagiz yeter ki onu kaldır demişler. Daha sonra bir daha gözükmemişler. Bize dediği buydu.
Hiç görmedim ama tuhaf bir biçimde var olduklarına inanıyorum, öğrendiğim kadarıyla farklı boyutlarda da yolculuk yapabiliyorlar.. yani mantıklı düşünücek olursak; ben cin olsam işsizlik yapıp ona buna görünmezdim uçuyorlarmışta bunlar ne güzel çok mu seviyorsun dünyayı gez dolaş be güzel kardeşim ne millete görünme peşindesin huzursuzluk çıkarıyorsun sokak sokak gezerdim valla takıl yaşa hayatını o boyut senin bu boyut benim ne gavurluk peşindesin görüncen de ne olacak ama tabi cin olmanın da zorlukları vardır elbet bilemedim şimdi. Bugünde cinlere üzüldüm kafam hayrola.
imam şafi; kim cin gördüm derse onun şahitliğini kabul etmeyiz demiştir. imam şafi tabi cinlere inanıyor. burda deme maksadı bir insan görüyor ise onda bir anormallik vardır.
