bir roman okumuştum bir zamanlar, hani önce ufo düştü dedilerdi sonra meteoroloji balonu demişlerdi, işte o konuyla ilgili bir romandı, kitabın sonunda 52. bölgede çalışmış bilim adamlarının ölüm şekilleri yazıyordu, hepsi intihardı ve çok enteresan şekillerdeydi, işte o kitaptaki intiharlar bu sınıfa girer.
örnek: boynuna ipi bağlarsın, diğer ucunu bir ağaca bağlarsın, sonra arabaya binip gaza basarsın.
önce küçük bi ateş yardımıyla bütün deriniz yakılır ama az sadece acı çekmek için ölmek için değil sonrada soğuk tazyikli suyla etlerinizin parçalanması sağlanır ama oda az miktarda daha sonra iç organlarınızı parçalayacak ama öldürmeyecek miktarda tuz ruhu tercihe göre çeşitli ozonlar içilir üstüne en kötüsünden bide aşk acısı yaşanır eğer bukadar acıya hala ölmediyseniz dünyaya kazık çakmışsınız demektir biraz bekleyiniz nasıl olsa bigün hepimiz öleceğiz.
nerval'in intiharı gariplik konusunda oldukça iddialıdır ancak o'nun intiharının sadece eylemsel açıdan değil metinsel açıdan da değerlendirilmesi gerekir. soğuk bir kış gecesinde paris'te kendini kravatından sokak lambasına asarak ölmüştür.*
şüphesiz ki şiiri sembollerle bezeli bir şairin ,intihar yöntemi olarak bunu seçmesi tesadüften ya da çaresizlikten öte belli bir iletinin en etkili ifadesinin bu davranış olduğunu bilmesindendir.
