bugün

karışık kuruyemiş tabağındaki leblebiyle aynı kadere mahkum olandır. özellikle bayramlarda, seyranlarda eve giren madlen tarzı çikolata kutularında görülür bu acı olay. gerek ev ahalisi gerekse de ikram edildiği misafir güruhu tarafından sürekli olarak sütlü olanı tercih edilir. bitterin tadı, adı gibi güzel olmadığından hep ikinci plana atılır. ta ki kutudaki sütlüler bitip evde tatlı bir şeyler kalmayana kadar. fakat aradaki zaman boyunca hiç kimse tarafından hatırlanmaz, kendi başına kalır bitterimiz. yüreğim sızladı yine.
bir gün gelir, bitter için bayılan bir insan kutudakilerinin hepsini silip süpürür ve bitterimiz mutluluk içinde mideye iner.
(bkz: çerez kasesinde yalnız kalan sarı leblebi)