oku oku bitmeyen, uzadıkça uzayan lastik gibi bir edebi eser.
nobel ödüllü yazar gabrial garcia marquez' in romanıdır.
tüm zamanların en gereksiz romanlarından biridir. modern toplumdan tecrit edilmiş bir ailenin durağan, garip ve saçma yaşamını anlatır.
latin değilseniz eğer, bu hikayedeki karakterlerin isimleri beyninizi sulandıracaktır. joseler, arcadio lar, jose arcadiolar...
sanat filmlerinden bile daha kötü bir yapıttır.
sevgili dostlara tavsiyem; entelektüellik kaygısıyla, nobel ödüllü bu yazarın bu kitabını okuyayım, fikir sahibi olayım diye sakın zamanınızı boşa harcamayın.
mesela onun yerine gidin safahat okuyun. her mısrasından o uyduruk kitabın tamamından 128 kat daha feyiz alırsınız.
Sıkılmaktan korkarak elime aldığım ancak okuduğum klasiklerin içinde en akıcı bulduğum gabriel garcia marquez romanı. Kitabı bitirdiğimde sanki dünyadaki tüm kitapları okumuşum gibi içimde bir boşluğa neden olan, okunması ve okutulması gereken muhteşem kitap.
" çünkü yüzyıllık yalnızlığa mahkum edilen soyların, yeryüzünde ikinci bir deney fırsatları olamazdı."
marquez'in kesinlikle okunması gereken kitaplarından birisidir. hızlıca okumak yerine sindire sindire okumak, romanı, karakterleri gözünde canlandırmak, içine girmek için iyi bir yoldur.
spoiler vermeye kalksam tüm kitabı yazmam gerekiyor. ama kitabın beynimde yarattığı tahribatı şu şekilde söyleyebilirim; savaşlar çıkar, teknoloji gelişir, dünya değişir, her şey olur... fakat insan olmak, işte o değişmez."
çok sigara içip kanser olmamak var ya işte bu kitap tam öyle bir şey.
kitaptaki karakterlerin isimleri hep bir birinin aynı. o yüzden kitabın başındaki soy ağaca sık sık bakmak gerekiyor. ama olsun tüm zahmetine değer bir kitap.
Müthiş etkileyici, ama öyle bir solukta okurum niyetiyle almayın elinize, yavaş ama içine sizi de katarak ilerleyen bir kurgusu var. Kesinlikle okunması gereken bir roman.
bitirilişinden itibaren bir hafta a harfi ile başlayan tüm isimlerin aureliano şeklinde okunmasına neden olan, nobel ödüllü, etkileyici marquez romanı.
öncelikle nobel ödüllü olmayan kitaptır. nobel edebiyat ödülü kitaba verilmez, yazarar verilir. yani şu kitap nobel ödüllü kitaptır diyemeyiz o yüzden, yazar nobelli yazardır.
kitaba gelirsek okuduğum en iyi 3 kitaptan biridir kesinlikle. marquez' in tarzının en iyi görüleceği marquez kitabıdır. nir masaldır adeta. müthiş karakterler, gerçeküstü olayların büyük bir basitlik ve coşkulu bir üslupla gerçekmişçesine anlatılması ve her biri özenle seçilmiş muhteşem cümnlelerle bir başyapaıttır.
basinda aile soy agaci barindiran kitaptir. felaketlerle, lanetle bogusan bir aile. surekli ayni isimler kullanildigi icin cok kafa karistirici olabiliyor. Albayin kararlari ve nedenleri buyuleyicidir. 1982 yilinda nobel edebiyat odulu almistir. ayrica jomi garcia ascot ve maria luisa elioya itafen yazilmistir.
gabriel garcia marquez'in sıra dışı kitaplarından biridir. kitabın ismi bile birçok şey anlatmaktadır. okurken bir süre sonra kahramanların isimleri aynı olduğu için bu kimdi yahu deyip, kitabın önceki sayfalarına yada soy ağacının gösterildiği ilk sayfaya bakmanız gerekse de biraz sabredip okunduğunda, okuyucuyu memnun edecek hikayesi olan bir kitaptır.
iki kez elime alıp, ikisinde de 5-10 sayfa sonra bıraktığım kitap.
bir kitaba başladığımda bitirmeden bırakmam aslında. ama bu kitaba bir türlü başlayamıyorum. çekmiyor bu kitap beni kendine.
okuyucu yorumlarından çok güzel olduğu anlaşılıyor ama yine de başlayamıyorum.
ayrıca yazarın kırmızı pazartesi isimli kitabını okudum. öyle bir kitap yazan bir yazarın diğer eserleri de mutlaka güzeldir diye düşünmekteyim. ama işte...
mükemmel bir kitap. etraf o kadar kalabalıkken, koşuşturma içinde yaşarken bile insanların nasıl yapayalnız olabileceğini çok çok iyi bir biçimde anlatmış. hiç sıkılmadan okunabilir, akıcı bir hikayesi var. sadece isimler sürekli karışıyor. bütün sülalenin isimleri aureliano ve jose arcadio olunca zorlanıyor insan.
mükemmel bir kitap. etraf o kadar kalabalıkken, koşuşturma içinde yaşarken bile insanların nasıl yapayalnız olabileceğini çok çok iyi bir biçimde anlatmış. hiç sıkılmadan okunabilir, akıcı bir hikayesi var. sadece isimler sürekli karışıyor. bütün sülalenin isimleri aureliano ve jose arcadio olunca zorlanıyor insan.
büyülü gerçekçilik akımının önderlerinden yüce insan gabriel garcia marquez'in başyapıtı.
okumalıyım okumalıyım bir ara kesin okuycam kitapları vardır ya hani, işte bu kitap benim için onlardandı.
yazar kitabının arka sözünde 'bu romanı okuyan hiç şaşırmayan sıradan insanlar tanıdım. şaşırmadılar.' diyor. işte o sıradan insanlardanım.
jose arcadio buendia'ların hayatımda bu denli yer edineceğine alışamamakla birlikte, ursula karakterine hayran kaldım. okurunu içine çeken orada yoğuran sıradan olmayan bir eser, dünya tarihinde yazılan en iyi eserlerden. aldığı tüm övgüleri hak eden , nobel ödülü az bile bu tanrısal varlığa. okumamak kayıptır efenim. tanımadığınız bu uuuusera güvenin.
gabriel garcia marquez'in hangi kafayla yazdığını merak ettiğim nobel edebiyat ödüllü romanı. kitabı ilk okuduğum günden beri ne zaman çok sıkılsam ya başlar tekrar okurum ya da belli yerlerine göz gezdiririm. hala soy ağacında takılır bu kimin şeysiydi diye dönerim o ayrı.
"hepsi birbirinin eşiydi, hepsi aynı orospunun çocuklarıydı ve sırt çantalarıyla mataralarının ağırlığını, süngü takılmış tüfeklerinin ayıbını, körü körüne itaatin onmaz çıbanını ve sözümona onur duygusunu hep aynı vurdumduymazlıkla yaşıyorlardı..."
