Gabriel Garcia Marquez'in başarılı kitabı. okurken ara verilmemesi, seri bir şekilde bitirilmesi tavsiye edilir. zira tüm karakterlerin isimleri birbiri ile aynı olduğundan karıştırma olasılığı yüksektir.
marquez kitabını şu cümlelerle anlatır: "yüzyıllık yalnızlık'ı yazmaya başladığımda, çocukluğumda beni etkilemiş olan her şeyi edebiyat aracılığıyla aktarabileceğim bir yol bulmak istiyordum. çok kasvetli kocaman bir evde, toprak yiyen bir kız kardeş, geleceği sezen bir büyükanne ve mutlulukla çılgınlık arasında geçen çocukluk günlerimi sanatsal bir dille anlatmaktı amacım. yüzyıllık yalnızlık'ı iki yıldan daha kısa bir sürede yazdım. ama yazı makinemin başına oturmadan önce bu kitap hakkında düşünmek on beş, on altı yılımı aldı. büyükannem, en acımasız şeyleri, kılını bile kıpırdatmadan, sanki yalnızca gördüğü şeylerden ibaretmiş gibi anlatırdı bana. anlattığı öyküleri bu kadar değerli kılan şeyin, onun duygusuz tavrı ve imgelerindeki zenginlik olduğunu kavradım. yüzyıllık yalnızlık'ı büyükannemin işte bu yöntemini kullanarak yazdım. bu romanı büyük bir dikkat ve keyifle okuyan, hiç şaşırmayan sıradan insanlar tanıdım. şaşırmadılar, çünkü ben onlara hayatlarında yeni olan bir şey anlatmamıştım. kitaplarımda gerçekliğe dayanmayan tek cümle bulamazsınız."
marquez'in "... hiç şaşırmayan, sıradan insanlar" diye kategorize ettiği insanlardan sayıyorum kendimi. şaşırmadım. çocukken büyülendiğim bir şey karşısında tekrar büyülenmek gibi geldi bu kitabı okumak.
kitabın son ve o kocaman paragrafı harikadır. "...aureliano içinde yaşadığı anı anlatan bölümün şifresini çözmeye koyuldu. bir yandan şifreyi çözüyor, bir yandan okuduklarını yaşıyor, konuşan bir aynaya bakıyormuş gibi son sayfalarda yazılı olayları söyleyerek yaşıyordu. sonra kendi ölümünün nasıl ve ne zaman olacağını öğrenmek için bir sayfa daha atladı. son satıra gelmeden önce, o odadan bir daha çıkamayacağını anlamış bulunuyordu. çünkü elyazmalarında aureliano babilonia'nın şifreleri çözdüğü anda aynalar( ya da seraplar) kentinin rüzgarla savrulup yok olacağı, insanların anılarından silineceği ve yazılanların evrenin başlangıcından sonuna dek bir daha yinelenemeyeği yazıyordu. çünkü yüzyıllık yalnızlığa mahkum edilen soyların, yeryüzünde ikinci bir deney fırsatları olamazdı."
marquezin en iyi kitaplarından biri. akıcı dille doğaüstü konuarı kaleme almış. kitapta aynı isimer tekrar etmesi bir nebze olsun kafa karıştırır ve sürekli geriye dönüşte söz konusu bu nedenle fazla ara vermeden okunmalıdır. olay maconda köyünde buendia ailesinin oraya göç etmesiyle başlar yeni bir dünya kurarlar. icatlarla düzen oluşturmaya çalışırlar. isimlerin yazgılarını taşır her birey. aurelianolar içine kapanık olurlar. arcodiolar güçlü dev cüsseli ve cinsel organları büyüktür. remodioslar çok güzelken amarantalar bunalım takılır.
kitapda en ilginç gelen yanı amarantayla arcadio( pilar tenradan) nun ilişkidir. amaranta arcodioyu önceleri oğlu gibi davranırken sonra onunla sevişmiştir.
--spoiler--
eşyalarında canı var bütün iş ruhlarını uyandırabilmekte..
--spoiler--
"hepsi birbirinin eşiydi, hepsi aynı orospunun çocuklarıydı ve sırt çantalarıyla mataralarının ağırlığını, süngü takılmış tüfeklerinin ayıbını, körü körüne itaatin onmaz çıbanını ve sözümona onur duygusunu hep aynı vurdumduymazlıkla yaşıyorlardı..."
gabriel garcia marquez'in hangi kafayla yazdığını merak ettiğim nobel edebiyat ödüllü romanı. kitabı ilk okuduğum günden beri ne zaman çok sıkılsam ya başlar tekrar okurum ya da belli yerlerine göz gezdiririm. hala soy ağacında takılır bu kimin şeysiydi diye dönerim o ayrı.
büyülü gerçekçilik akımının önderlerinden yüce insan gabriel garcia marquez'in başyapıtı.
okumalıyım okumalıyım bir ara kesin okuycam kitapları vardır ya hani, işte bu kitap benim için onlardandı.
yazar kitabının arka sözünde 'bu romanı okuyan hiç şaşırmayan sıradan insanlar tanıdım. şaşırmadılar.' diyor. işte o sıradan insanlardanım.
jose arcadio buendia'ların hayatımda bu denli yer edineceğine alışamamakla birlikte, ursula karakterine hayran kaldım. okurunu içine çeken orada yoğuran sıradan olmayan bir eser, dünya tarihinde yazılan en iyi eserlerden. aldığı tüm övgüleri hak eden , nobel ödülü az bile bu tanrısal varlığa. okumamak kayıptır efenim. tanımadığınız bu uuuusera güvenin.
mükemmel bir kitap. etraf o kadar kalabalıkken, koşuşturma içinde yaşarken bile insanların nasıl yapayalnız olabileceğini çok çok iyi bir biçimde anlatmış. hiç sıkılmadan okunabilir, akıcı bir hikayesi var. sadece isimler sürekli karışıyor. bütün sülalenin isimleri aureliano ve jose arcadio olunca zorlanıyor insan.
mükemmel bir kitap. etraf o kadar kalabalıkken, koşuşturma içinde yaşarken bile insanların nasıl yapayalnız olabileceğini çok çok iyi bir biçimde anlatmış. hiç sıkılmadan okunabilir, akıcı bir hikayesi var. sadece isimler sürekli karışıyor. bütün sülalenin isimleri aureliano ve jose arcadio olunca zorlanıyor insan.
iki kez elime alıp, ikisinde de 5-10 sayfa sonra bıraktığım kitap.
bir kitaba başladığımda bitirmeden bırakmam aslında. ama bu kitaba bir türlü başlayamıyorum. çekmiyor bu kitap beni kendine.
okuyucu yorumlarından çok güzel olduğu anlaşılıyor ama yine de başlayamıyorum.
ayrıca yazarın kırmızı pazartesi isimli kitabını okudum. öyle bir kitap yazan bir yazarın diğer eserleri de mutlaka güzeldir diye düşünmekteyim. ama işte...
gabriel garcia marquez'in sıra dışı kitaplarından biridir. kitabın ismi bile birçok şey anlatmaktadır. okurken bir süre sonra kahramanların isimleri aynı olduğu için bu kimdi yahu deyip, kitabın önceki sayfalarına yada soy ağacının gösterildiği ilk sayfaya bakmanız gerekse de biraz sabredip okunduğunda, okuyucuyu memnun edecek hikayesi olan bir kitaptır.
basinda aile soy agaci barindiran kitaptir. felaketlerle, lanetle bogusan bir aile. surekli ayni isimler kullanildigi icin cok kafa karistirici olabiliyor. Albayin kararlari ve nedenleri buyuleyicidir. 1982 yilinda nobel edebiyat odulu almistir. ayrica jomi garcia ascot ve maria luisa elioya itafen yazilmistir.
öncelikle nobel ödüllü olmayan kitaptır. nobel edebiyat ödülü kitaba verilmez, yazarar verilir. yani şu kitap nobel ödüllü kitaptır diyemeyiz o yüzden, yazar nobelli yazardır.
kitaba gelirsek okuduğum en iyi 3 kitaptan biridir kesinlikle. marquez' in tarzının en iyi görüleceği marquez kitabıdır. nir masaldır adeta. müthiş karakterler, gerçeküstü olayların büyük bir basitlik ve coşkulu bir üslupla gerçekmişçesine anlatılması ve her biri özenle seçilmiş muhteşem cümnlelerle bir başyapaıttır.
bitirilişinden itibaren bir hafta a harfi ile başlayan tüm isimlerin aureliano şeklinde okunmasına neden olan, nobel ödüllü, etkileyici marquez romanı.
Müthiş etkileyici, ama öyle bir solukta okurum niyetiyle almayın elinize, yavaş ama içine sizi de katarak ilerleyen bir kurgusu var. Kesinlikle okunması gereken bir roman.
kitaptaki karakterlerin isimleri hep bir birinin aynı. o yüzden kitabın başındaki soy ağaca sık sık bakmak gerekiyor. ama olsun tüm zahmetine değer bir kitap.
