?.
-
sylvia plath şiiridir:
The womb
Rattles its pod, the moon
Discharges itself from the tree with nowhere to go.
My landscape is a hand with no lines,
The roads bunched to a knot,
The knot myself,
Myself the rose you achieve ;
This body,
This ivory
Ungodly as a child's shriek.
Spiderlike, I spin mirrors,
Loyal to my image,
Uttering nothing but blood
Taste it, dark red!
And my forest
My funeral,
And this hill and this
Gleaming with the mouths of corpses.
__________________________________________________
Çocuksuz Kadın
Dölyatağı
Titretir zarını, kendisini
Boşaltır ay gidecek yeri olmayan ağaçtan.
Hatları olmayan bir eldir manzaram,
Yollar demetlenmiş bir düğümde,
Kendi düğümüme,
Kendi gülümdür üstesinden geldiğin
Bu beden,
Bu fildişi
Bir çocuk çığlığı gibi imansız.
Örümcek misali, eğiririm aynaları,
Sadık kalarak görüntüme,
Anlatacağı ancak kandır ;
Bak tadına, koyu kırmızı!
Ve ormanımdır
Cenaze törenimdir,
Ve bu tepedir ve bu
Işıldamasıdır cesetlerin ağızlarıyla
?.
-
Çeviren: ismail Haydar Aksoy
