"niçin dünyaya geldin biliyor musun? anlatmalısın, anlatmalısın, ayrıca acıkmalısın, susamalısın...sonun korkunç, sefil olmalı! bunu bilmiyor musun? bunu sana pavese söylüyor"
"yalniz kalmamak icin sabaha kadar aynanin kar$isinda oturdum" gibi bir sozu vardir bu guzel abimin.. gerci "hayat toplama i$lemi yapmak gibi; bir yerde hata yaptiginda, ilerideki dogrularin hic manasi kalmiyor" sozunden ote sozu olmaz diyorum.. italo calvino'nun yakin dostu, edebi bir dehadir pavese.
ezberimdedir o mükemmel sözleri, tesbitleri. adamın kafasını darmadağın edip rezil bir şekilde ortada bırakmayı kendine bir görev bilmiş adam. '... artık yazmayacağım.' diyene kadar o kadar çok yazmıştık ki ne siz sorun ne ben söyleyeyim. intihar ettikten sonra sevgilisi o kadar önemli bir adam olduğunu bilmiyordum gibi saçma sapan bir kaç cümle sarfetmiştir buradan bir yığın sonuç çıkarıp entrynin sonunu bağlamak mümkün fakat ben onun sözleriyle bitirmek isterim; '...kolay sanmıştım ilk düşündüğümde hafif kadınlar yapmıştı bu işi oysa alçak gönüllülük istiyormuş son adım kendini beğenmişlik değil, sözler değil 'eylem' artık yazmayacağım.' C. Pavese
yalnızlığı seçmiş insanları yazan yalnız yazar. "ölmek birşey değil" diyerek sadece ayakkabılarını çıkarıp yatağa uzanmış ve ilaçların etkisini göstermesini beklemiştir. bir şekilde erken ölmediği izlenimi uyandıran tek insan.
hayatı isteme buna keza yalnızlığı kabullenme paradoxunu şu sözüyle beyan eder.
"yaşama sanatı, yalanlara inanmayı bilme sanatıdır. bunun en korkunç yanı, doğrunun ne olduğunu bilmediğimizden, bir yalanın yalan olduğunu hala anlayabilmemizdir."
italyan şair ve yazar, intihar eden edebiyatçılara dahil...
kendisine verilen ( italyanın en büyük ödülüdür aynı zamanda) strega ödülünü aldıktan sonra tuttuğu günlük dışında bütün yazılarını, notlarını yok ederek intihar etmiştir. günlüğü daha sonra yaşama uğraşı adıyla cevap çapan çevirisyle can yayınlarından kitap olarak yayınlanmıştır
"yanlışlar başlangıçlarla ilgilidir"
