70 lerde santral aracılığıyla görüşme yağıldığı ya da biraz daha ilerisi olan 80lerin çevirmeli telefonlarında kalmış tiptir. yadırganmaması lazımdır.
çünkü;
- biz babadan böyle gördük.
farklı bir yaptığını zannedip anlaşılmadığını düşünen ve sesini yükseltme heyecanına kapılan kişidir. ingilizce konuşamayıp bir turiste yol tarif etmeye çalışan muhterem ile aynı insandır.
Bir de bunların otobüste, metroda, minibüste konuşanları vardır.Konuşmaları da uzun sürer, bitmez bir türlü...
Bunlar konuşur, bütün yolcular zorunu olarak diner. Çok saygısızca davranırlar, herkesi rahatsız ederler...
Kendilerine göre stilleri oymuş. Ve bence telefondakini duymayıp bagırarak acıgı kapatan tiptir.
(bkz: dedem)
Lokantada oturulmaktadır, dedemin telefonu çalar çalar... duyunca açar, bağırarak konuşmaya başlar.
'Dede bak herkes rahatsız oldu biraz daha sessiz konuş' dememle beraber dedem etrafına dönüp, 'Napabilirim benim stilim bu' der ve konuşmasına devam eder.
karşısındakine sanki duyma ihtimali vermemecesine var gücüyle çığıran şahsiyettir.
ama ne olur. telefonun diğer ucundaki vatandaş da senden.
bağırmasan da seni duyabilir.
duydun muuuuu !
Bu olay mesafe arttıkça daha da belirginleşmektedir. Almanya' daki oğlunu arayan ve bağırarak konuşan dayı; bil ki teknoloji gelişti, ses oraya da gidiyor. Saygılar.
