ulan bildiğin cezmi ersöz. camus çarpsın , sartre takla atsın ki ersöz. birkaç yazısını okudum yetti. daha tafsilatlı dile getirmek gerekirse: gayet enerjik ve güne taptaze başlayan bir adamın kanına epeyce koşmuş ve yorulmuş bir atın kanını -çökeldikten sonra kimyası insana müsayit olan kısmı - enjekte edersin de laktik asit tesiriyle adam yorulur ya hani.. işte öyle yoruldum yazdıklarını okurken. hani ne bileyim öğle yemeğinde kaşık kaşık yenmiş bir yoğurt gibi sanki. siesta gibi, meksikalının başındaki şapka gibi, hamak gibi. cezmi ersöz gibi.
(#938481) bu yazının bu arkadaşa ait olduğunu düşünmüyorum. yazının mekanı denizlidir o kulübede merkez bankası karşısındadır.hatta orjinalinde kapalı spor solonu yanı der. yıllar önce okumuş idim bu yazıyı ama nerede çıkartamadım.
EDiT:wall e and eve*arkadaşımız bana özel mesaj atarak yazının kendisine ait olduğu konusunda açıklamalarda bulundu ve düzeltmem gerektiğini hatırlattı.bu doğrultuda kendisine inanarak düzeltiyorum.
ayrıca;
agrasif bir kişiliğe sahip belli. tamam sayın yazar küfüre edepsizliğe gerek yok hayatı çözmüşsünde insanlığı çözememişsin..bir ara onada el at.
başlık; insanların mide bulandırıcı olması.
entry; tasavvufta ya da felsefede bu durumun bir açıklaması var mıdır bilmem ama bir insanın ruhsal anlamda son durağı.
en son bölüm başkanımın odasında, kendisiyle varlık üzerine konuşurken midem bulanmıştı. ben kendisine ölüm'ün gerçekliğinden ve soğukluğundan bahsederken kendisi söylemişti;
"okulunu bitirmenin derdine düş sen. bunlar çözümsüz teferruatlar."
baktım gözlerinin en dibine. ulaşabileceğim en son noktayı hayal etmeye çalıştım. midemdeki hareketlenmeleri hissetmem saniyenin binde birlik bir zaman dilimine sığdı. kustum. ünvanının yazılı olduğu masasının üzerine.
yüzlere baktım. yaşadığım şehrin ana caddesinde. dik dik baktım herkese. ve her şeye. insanlar aynam oldu. kendimi gördüm. cesaretsizliklerimi, yenilgilerimi, galibiyetlerimi...
ego tatmini için ahını aldıklarım geldi aklıma. gördüğüm her yüz tanrı'yla aramda bir köprü vazifesi gördü. o yüzdendir ki yüzlerine bastım insanların.
gururlarını incittim. kalplerini çaldım. rüyalarına girdim. kendimi astım. biçtim. kestim... kumaşım berbat olduğu için bir şey elde edemedim kendimden.
siyasi ve felsefik ideolojilere girdim. çıktım. girdim. çıktım... her şey bir genelev emektarının kadınlık organı oldu. ben yine de bir şey olamadım.
inanılacak bir şey aradım. tapabileceğim bir şey. mücadele edebileceğim, içerleyebileceğim, kendisini anımsadığımda varoluşuma anlam yükleyebileceğim tek bir şey.
bulamadım. bir gece yarısı yaşadığım şehrin karanlık sokaklarında turlarken bir evsizle karşılaştım. "hayat" dedim. o "bayat" dedi. anlamadım. dalga geçiyor sandım. güldü. tiz kahkahaları geceyi ortadan ikiye ayırdı.
"hayat" dedi tekrar. "fazlasıyla bayat. beş milyon yıllık bir varoluş. küf kokuyor. tanrı gibi."
vazgeçtim anlamlardan. ve anlamdırmalardan. sonsuz bir teslimiyetti hissettiğim. içerimde olan. ama suçum yoktu benim. yine de teslim oldum. kanunlara, insanlara, inançlara... ellerimi ensemde birleştirip rica ettim;
"bana biraz zaman verin. elbet ben de varlığıma somut bir kanıt bulabilirim."
yoktum ben. hiç varolmadım. varolamadım. o yüzdendir ki insanların yüzlerinin mide bulandırıcı olması da benim beynimin ürünüydü. o yüzden onlar da yoktu. ama acılar vardı. sokaklar, hayatın hayasızlığı ile yüzlerini boyayan kadınlarla doluydu. yetiştirme yurtları. huzurevleri...
kimdi bunların sorumlusu? o insanlar da mı yoktu? tanrı neredeydi peki? o da mı yoktu yoksa? bu kadar yokluğu ruhum kaldıramazdı. o yüzden de aynalara geçirdim sol elimi. yüzümü toprağa çevirdim. kafamı toprağa gömüp de kustum, son kez.
eksi sözlük semalarında uçarken görülmüş yazar. bu durumda cennet uludağ sözlük olsa gerek.
ne de olsa son alımlardan sonra eksi' nin cehennemden farkı yok!
+ kardeşim bak olay çıkarma. git aşağı arafat var arabistan da o dağa çık dua et tekrar gelirsin buraya
- abicim etme eyleme. vallahi bilmiyodum o elmanın yasak olduğunu
+ yav bak kardeşim beni de zor durumda bırakıyorsun
- yok arkadaş çıkmam ben. bilmiyodum diyorum ya bil mi yo dum
(çıkan kargaşaya daha yetkili bir melek gelir, daha gürbüz, daha iri)
+ ne oluyor burda ?
+ elma meselesi abi.
- bak abi vallahi bilmiyodum yemin ederim bilmiyodum
+ geç o ayakları geç. atın aşağı.
demin kendisini keşfettiğim yazar. sözlükte bu kadar öznel ve estetik yazan birisinin olduğunu hiç tahmin etmezdim. kendisiyle tanışmak isterdim ama ne yazık ki silik gözüküyor. uzun zamandır aradağım ilhamı aldım kendisinden. ellerine sağlık...
isedim geldim, ustune bir seyler atistirdim, dolandim filan. neyse, bi daha bakayim su herifin entrylerine, belki bende bi mallik vardir, anlayamamisimdir belki dedim. actim silik olmadan once yazdigi son entrylerine baktim. intihar, olum, tanri, ask, sevgili; sonra gene intihar, olum bik bik. yazdiklari bu temalar etrafinda donuyor ve donuyor sonunda tikaniyor. surekli kendini tekrarliyor. boyle bir yazar. yazdiklarini okurken babam aradi, yazarin yazdiklarinin etkisinden kurtulamamis olsam gerek, "ne tarafta cehennemin?" filan demisim. "ne diyorsun lan yavsak dalga mi geciyorsun" dedi. "ha, yok baba estafurullah" dedim. "kafayi yedin pc basinda" dedi.
kisacasi yaziyor yazmasina da bayiyor be anam babam. imdat diye bagirasim, cami pencereyi acip, ustumu basimi paralayasim geliyor anasini satim.
birkac tane yazisini okumaya niyetlenip pisman oldugum yazar. daha 2. paragrafa gelemeden enerjim bitti, hayattan sogudum, acik olan pencereye anlamli anlamli bakmaya basladim. o derece. sonra da cisim geldi. gittim isedim. oyle iste.
sozlugumuzden (c)aldigi "yanda oturan bayanin bosalan koltuga gecmesi" gibi tamamen geyik icerikli bi basligi, yine burdan (c)aldigini soyledigi "türkiye'nin eurovision'a kurtce sarkiyla katilmasi" gibi siyasi icerikli bir baslikla bir tutan yazar. izah edeyim. kendisinin dedigine gore nasil ki eurovisionlu baslik uludag sozluk'te tartismaya aciksa, boyle hassas bir konu itu sozluk'te de tartismaya acilmaliymis. ulan eurovisionla senin caldigin basligin ne alakasi var? yanda oturan bayanin nesini tartisacagiz? vay efendim eurovisionlu baslik da mi calintiymis o zaman. bik bik.
velhasil; gerekli yazardan ozur dileyip orda actigi basligin altina "nikim yok benim adli yazarin uludag sozluk'te actigi bir basliktan uyarlanmistir" gibi bir not dusecegine, kendisini kandiran ve komik olan yazar. bir kez daha yazik.
